Op Texel vinden gedurende het jaar tal van onderzoeken plaats. Soms ben ik (helaas) alleen diegene die de betredingsvergunning uitschrijft, maar veel leuker zijn de momenten dat ik even met een onderzoeker of een wetenschapper het veld in kan. Daar leer je zo veel van! Zo draaide ik laatst even mee met de kundige mensen van de Zoogdiervereniging. In verschillende stukken duin werd een week intensief muizen gevangen. Zo krijgen we inzicht in de dichtheden van de aantallen en de diversiteit van soorten. In dit geval ook om te zien waar prooidichtheden voor velduilen en blauwe kiekendieven het grootst zijn.

Onderzoek is gestandaardiseerd

Het is de laatste dag en de laatste ronde dat de agenda toeliet om even mee te kijken met ecologen en onderzoekers in het duin. We spraken af aan de Hoornderslag. Een vast meetnet was daar uitgezet met zogenaamde life-traps. Dat zijn kleine inloopvalletjes , waar muizen verleidt worden in te lopen. Dat gebeurt met plantaardig lokkertjes. Alles wordt zorgvuldig genoteerd. Iedere val staat op een vast GPS-punt. Vorig jaar is exact hetzelfde onderzoek uitgevoerd, in dezelfde periode van het jaar. De onderzoekers doen een ochtendinspectie en een avondinspectie. Daarin is het geroutineerd aflopen van de transecten en het kundig identificeren een must.

Noordse Woelmuis is zeldzaam

Belangrijkste targetsoort voor dit onderzoek is de Noordse Woelmuis.  Noordse Woelmuizen komen bijna nergens op de wereld voor, maar uitzonderlijk genoeg wel op ons eiland. Deze grote lange woelmuis heeft op Texel een unieke populatie. Op Texel komt die in uiteenlopend biotoop voor, maar op (inter) nationale schaal is dat uniek.  Dat heeft met de eilandsituatie te maken. Er is relatief weinig concurrentie en ook belangrijk is de volledige afwezigheid van veldmuis. Voor hoe lang het duurt!  Want het is goed voor te stellen dat deze algemene muis van ‘de overkant’ via transport het eiland op migreert. Concurrentiedruk kan dan een grote bedreiging zijn voor de zeldzame Noordse Woelmuis.

Opmars huisspitsmuis

Een soort die we ook veelvuldig tegenkwamen was de huisspitsmuis. Een relatieve nieuwkomer op Texel. Nu kunnen sommige muizen best een stukje zwemmen, maar het Marsdiep is daarvoor een te grote uitdaging. Deze soort is meegekomen per lift. Transport het eiland op is voor een muis geen uitdaging. Zeker niet zo’n gecultiveerde soort als de huisspitsmuis. Ze komen pas sinds 2007 voor op Texel en nu lijkt het langzaam aan de algemeenste muis in de duinen en de polders. Je hoort ze vaak ook roepen met hun scherpe hoge piep. Opvallend was dat we de huisspitsmuizen ook aantroffen in zeiknatte zone van het Grote Vlak. Een duinmeer dat vroeger ook leefgebied was van de, op Texel inheemse, Waterspitsmuis. Misschien dat huisspitsmuizen de concurrentie gewonnen hebben van deze soort, want van waterspitsmuis hebben al een lange tijd geen betrouwbare waarnemingen meer.  Zou die er überhaupt nog zitten?