De Handgranaatbunker in het Strubben Kniphorstbosch

In het Strubben-Kniphorstbosch liggen twee bunkers die zijn overgebleven van toen het terrein gebruikt werd als militair oefenterrein. De bunkers worden nu niet meer door ons gebruikt, maar in de winter wil er nog wel eens een vleermuis in verblijven. Toch waren de bunkers nog niet heel geschikt als overwinteringsplek. Daarom zijn een collega en twee stagiaires de afgelopen weken hard aan het werk geweest.

De bunkers blijven bewaard
Het Strubben-Kniphorstbosch ligt binnen het Drentsche Aa-gebied op de Hondsrug langs de N34. Tot 1 april 2008 was dit gebied van defensie, die het gebruikte om te oefenen. Sindsdien heeft Staatsbosbeheer het in beheer gekregen. Sommige onderdelen van het oefenterrein hebben we bewaard, om de geschiedenis levend te houden. Zo ook de ‘Handgranaatbunker’ en de ‘Kaartenbunker’. De Handgranaatbunker was de plek waar de militairen veilig konden wachten voordat ze mochten oefenen met het gooien van een handgranaat. De Kaartenbunker was een bunker waarin schietschijven omhoog werden getakeld, waar anderen dan op konden schieten. De bunkers worden al bijna 10 jaar niet meer gebruikt. Ze zijn daarom een prachtige overwinterplek voor de vleermuis.

Perfecte plek voor vleermuis
In het najaar gaan vleermuizen op zoek naar een plek om te overwinteren. Ze hebben een rustige, vochtige, donkere en vorstvrije plek nodig met een constante temperatuur om te overwinteren. Een bunker is dus de perfecte plek. Elk jaar zitten er één of twee vleermuizen in de handgranaatbunker. Afgelopen jaar zat er een gewone grootoorvleermuis en een baardvleermuis. Deze soorten zijn in Nederland het hele jaar beschermd.

Ribbels en muurtjes
Maar de omstandigheden zijn nog niet optimaal. We hebben de afgelopen weken hard gewerkt aan het verbeteren van de bunkers. De wanden zijn bijvoorbeeld erg glad. Vleermuizen hangen tijdens hun winterslaap aan de muur of het plafond, maar met zo’n gladde wand gaat dat glij je zo naar beneden. We smeerden de wanden in met tegellijm en een lijmkam. Zo ontstaan er ribbels waar de vleermuizen meer houvast aan hebben.

Ook bouwden we gipsblokken muurtjes om het grote, rechthoekige oppervlak wat te verdelen in kleinere kamers. De muurtjes reiken tot het plafond, maar wisselend is er rechts of links een doorgang naar achteren. Hierdoor ontstaat er meer oppervlakte muur om aan te hangen en krijg je een verschillend klimaat in de bunker.

Eerste gast zorgt voor oponthoud
Na één dag werken was er de volgende dag al een verrassing. Een gewone Grootoor vroeg zich af wat er allemaal in zijn bunker was gebeurd en was de zaak komen inspecteren. En hij is gebleven. We wilden onze gast natuurlijk niet wegjagen. Van ons gemetsel en ribbels lijmen had hij weinig last. Maar het boren van gaten in het plafond hebben we maar even uitgesteld. Deze gaten in het plafond moeten ervoor zorgen dat het vochtiger in de bunker wordt, doordat er regenwater naar binnen druppelt. Het boren door een dikke laag beton geeft teveel herrie.

Nu moeten we maar wachten of onze grootoorvleermuis deze zomer nog weer weg gaat, zodat we de gaten nog kunnen boren. En anders… tja, als iemand een goed idee heeft: laat het ons weten!

Stagiaires Ayke Haller en Tara Paerels
Boswachter Lizette Wolf