Collega Karel schreef er 19 augustus al over: dat er zoveel kleine vossen rondvliegen en dan hebben we het dus over dagvlinders. Vanmiddag was ik eindelijk weer eens in de gelegenheid om tot aan de Margaretha te gaan, vlak bij Terneuzen. Het schelpenpaadje over tot aan het uitkijkpunt. Er scharrelen en piepen wat jonge meerkoeten en een kuifeend duikt verschrikt onder water. Op de terugweg kom ik langs een veldje met akkerdistels. En ineens valt het me op: er zitten enorm veel kleine vossen op de bloemen. Ze genieten van de rijke nectar van de distels. Er zijn jaren geweest dan zag je bijna geen één kleine vos. Nu tel ik er op een klein stukje zeker 150! Dagpauwoog, icarusblauwtje, oranje luzernevlinder en atalanta. Daarvan zie ik er steeds maar één.
Dan nog even door tot aan de vogeltelpost bovenop de zeedijk. In de kreek van Margaretha zitten zeker 13 dodaars-donsjes. Twee statige lepelaars komen aanzweven en strijken neer op de prachtige slikken langs de Westerschelde. Er vliegt nog een watersnip en ik hoor wat groenpoten. Tussen de steenglooiing van de zeedijk groeit knopherik en lamsoor.