Het hele jaar werken natuurmensen, goede boerenburen en boswachters aan het vitaal houden van ons landschap. Maar met al die slachtoffers van onze menselijke activiteiten is het de afgelopen decennia angstvallig stil aan het worden in ons landschap. Zoals Ben Koks schijft in het boekje Vogels wijzen ons de weg: “Wat als de stilte in ons landschap ons niet opvalt, de stilte als de kanaries (grutto’s, kieviten en veldleeuweriken) in onze kolenmijn steeds meer zwijgen.”
In de winter is het wat rustiger op het werk. Ik ga dan op zoek naar die leeuwerik met zijn gele borst en duivelshoorntjes. Wie weet tref ik hem dit jaar wel in mijn eigen werkgebied: Nationaal Park Hollandse Duinen. Want ondanks de vele slachtoffers die wij mensen maken zijn er soorten de nauwelijks schuw zijn en juist in dit jaargetijde ons land bezoeken.

In deze tijden van klimaatverandering moest ik ineens aan de waarschuwingen en de overmoed in een mythe denken. Ben je Daedalus of Icarus? Dat mijn vader meer weg had van Icarus weet ik nu. Hij verkocht zijn hele leven tabak en was een verstokt roker. Ondanks dat hij vele malen was gewaarschuwd voor de gevaren. Gevaren die hem aan het eind van zijn leven keihard raakten.

Of ik meer de voorzichtige aard heb van Daedalus durf ik niet te zeggen. Wel dat ik me zorgen maak over de waarschuwingen: hittestress door klimaatverandering, afname aan soorten door de veranderingen in hun leefgebied (klimaatverandering), en de ontrafeling van de samenhang in de natuur waarmee we zo onontkoombaar verbonden zijn.

Vandaar mijn vraag: Ben je Daedalus of Icarus?

Wij mensen zijn maar slechte waarnemers. In de natuur zijn vele organismen die veel betere zintuigen hebben ontwikkeld dan de onze. Niet zo gek zij zijn vaak al veel langer op deze aarde. Zij maken daar buiten ons zicht dan ook volop gebruik van. Door wetenschappelijke ontwikkelingen wordt onze waarneming beter. Wellicht ook zodanig dat we de natuur waar we zo afhankelijk zijn beter kunnen beschermen.

Waar jarenlang mijn ogen en camera mijn verwondering over de natuur hebben vastgelegd, realiseer ik me dat me al die jaren ook veel is ontgaan. En dat terwijl de rijkdom aan organismen steeds verder afneemt.  Reden genoeg om met mijn collega’s en al onze bezoekers te werken aan het beschermen van onze natuur én om weer eens een blog te schrijven over die wonderlijk organismen waarmee we samenleven.

Vanaf het vroege voorjaar klinkt het gezang van vogels volop. Heren zingen op hun mooist om een vrouwtje te verleiden. Met alle gevolgen van dien: nakomelingen. Maar ook nu, vanaf half augustus tot eind september, wordt er naar vrouwtjes geroepen. Niet door vogels, maar door de enige vliegende zoogdieren die we kennen, vleermuizen. Als je heel goed luistert kun je ze na zonsondergang horen roepen.

Het Haagse Bos is een park- en stinzenbos en valt onder de cultuurhistorische bossen. Nu staat alle natuur onder invloed van cultuur dus is het maar de vraag waar zo’n grens ligt. Sinds de neiging van mensen om wildernis te verheerlijken en zich vervolgens laatdunkend uit te laten over Nederlandse natuur ben ik me voor natuur meer en meer gaan bedienen van de term samenleving. Immers, we leven als soorten in een samenleving waarin de verbanden en overeenkomsten tussen soorten veelvormig, veelkleurig en veelsoortig zijn. Een samenleving die me dierbaar is en onlosmakelijk met alles erin is verbonden. Laatdunkend stukjes eruit knippen of ze naar de randen van de samenleving drukken, is de eerste stap naar vernietiging. Het is interessanter om te kijken hoe we al die veelsoortigheid kunnen versterken door ruimte te geven en serieuzer te kijken naar de behoeften van de medebewoners van deze alomvattende samenleving. De bosgeelster samenleving staat al jaren onder druk. Ieder jaar kijk ik uit of ik nog een exemplaar van dit prachtig fragiele plantje kan vinden.

De honderdvierenvijftig jaar oude witte paardenkastanje op de Koekamp heeft heel wat meegemaakt. Daarnaast is het een imposante boom op een bijzondere plaats. Dat samen maakt het de ware boomkoning van het Haagse Bos.

Soorten herkennen is niet alleen goed kijken maar ook goed luisteren. Determineren van soorten kan nu met allerlei moderne spullen en apps. Gelukkig veranderen andere dingen niet. Het genieten van buiten, van vogels en van samen mijmeren over die prachtige wereld met reisgenoten.

Het jaar 2024 is het jaar van het bos. Een bos is een complexe, soms onverwachte, soms ondoorzichtige samenwerking waarin ruimte is voor vele soorten en met onze hulp soms zelf nog wat meer. Maar soms vertelt een enkele boom in een bos een verhaal dat keer op keer verteld moet worden. De Hitlerboom in Het Haagse Bos is daar een voorbeeld van. Want zonder het verleden te herdenken raken we verdwaald in de waanzin die ontspruit uit het idee dat in tegenstelling tot samenspraak en samenwerking een grote leider ons zal verlossen van onze problemen.

Uilen zijn prachtige vogels die zich soms goed laten bekijken als je weet waar je ze moet zoeken. Maar we bieden ze steeds minder plek in onze samenleving. Als we wat beter beleid zouden voeren op hoe we onze leefruimte inrichten? Wat meer ruimte voor natuur in onze omgeving zouden maken en minder hectaren eenzijdig bestemmen voor een enkele industriële, agrarische of infrastructurele functie? Dan denk ik dat de uilenparlementen een stuk groter zouden zijn en vrolijker gestemd.

Het broedseizoen begint weer. Staatsbosbeheer is samen met een aantal andere partners uit Nationaal Park Hollandse Duinen, de Zorg voor-campagne gestart. Wij vragen onze bezoekers om de natuur te helpen in deze kwetsbare periode.

Eekhoorns hebben het druk. Voor ons een mooie kans om ze op een zonnige dag in het volle leven te spotten. Maar ook het moment om ze ruimte geven en de hond kort of zelfs aan de lijn te houden. Volgens wetenschappers is er namelijk, nu het Haagse Bos steeds soortenrijker wordt, best ruimte voor nog wat meer van deze populaire bosacrobaten.

De baardman is een inheemse rietvogel die jaarrond in Nederland verblijft. In de zomer eet hij insecten, maar die zijn in de winter veel schaarser. Om de winter toch te kunnen overleven, moet hij een aanpassing maken aan zijn maagdarmstelsel.

Hoe soortenrijker onze natuur, hoe beter de grote vriendelijke reuzen en hun soortgenoten hun werk doen voor ons welzijn en voor een duurzame toekomst van onze natuur.

Een bijzonder vondst van oude beenderen op het Malieveld. Stof tot nadenken en uiteindelijk toch maar; zand erover. Wij blijven achter met een nieuw mysterie voor het Haagse Bos.

Vakantie is een mooie tijd om je eens te verdiepen in de onverwachte natuur die zichtbaar wordt rond de toiletverlichting op campings. Een ervaring die leuk is als opmaat om ook in Nederland weer op zoek gegaan naar de wonderlijke mooie natuur om ons heen

De boommarters krijgen deze maanden hun jongen. Dat maakt ze extra kwetsbaar voor verstoring. Reden om de miljoenen bezoekers van het Haagse Bos attent te maken op hun aanwezigheid. Je gewoon aan de regels houden helpt enorm: blijf op het pad, houd je hond aan de lijn waar dat moet en neem je vuil mee naar huis of kantoor. Zo kunnen we op eenvoudige wijze ons best doen om deze jonge, prachtige en zeldzame dieren veilig en wel op te laten groeien. We zijn immers welkome bezoekers in de kraamkamer van Moeder Natuur.

De lente in het Haagse Bos is een bijzondere tijd. Het Haagse Bos wordt ieder jaar weer een kraamkamer van de natuur. Het moment om in het extra respect e tonen voor het bos en haar inwoners. Respect waarvan ik hoop dat dat aanwezig is bij ieder bezoeker die passeert en iedere fotograaf op zoek naar een mooi beeld in het bos. Respect dat resulteert in het zich houden aan enkele eenvoudige regels die gelden voor iedere bezoeker. Hond aan de lijn, afval mee naar huis en blijf op het pad.

Het is lente. Lopend en fietsend door de natuur kun je niet anders dan blij worden. Alle zintuigen worden gekieteld. Het is genieten van de zang van de vogels, je ogen ontwaren de meest onwaarschijnlijke kleurenpracht van bloemen, de warme lentewind strijkt langs je blote benen tijdens een wandeling. Wie goed oplet, ruikt de ontluikende bloemen. Fijnproevers met oog voor seizoensgebonden groente proeven alweer van de koningin der groentes: de asperge. Maar er is zoveel meer gaande in de natuur. Sommige dingen zijn we ons niet zo van bewust. Maar we kunnen er wel ons steentje aan bijdragen om de natuur een handje te helpen.

Het onderzoek naar kuikensterfte in De Wilck van vorig jaar leverde flink wat gegevens op, maar ook nog veel vragen. Wat kunnen we als boswachters, vrijwilligers, boeren én bezoekers doen om de gruttojongen te helpen. Dit blog geeft enkele mogelijkheden die we gaan toepassen.

De winter is een mooie tijd om vogels te fotograferen. Dieren zijn minder met gevaar bezig en meer met voedsel zoeken. Dat vraagt van bezoekers en van fotografen in het bijzonder extra verantwoordelijk omgaan met de nu aan het eind van de winter kwetsbare dieren. Maar het biedt ook kansen om eens de Torenvalk eens goed te bewonderen.

Goede bijschriften toevoegen aan een prachtige foto is een kunst op zich en zeker op social media. Maar er is reden genoeg om hier zorg aan te besteden. Vaak is een goed bijschrift een deurtje naar iets beter kijken, een verrassende blik op het onderwerp of een nadere kennismaking met het onderwerp.

Boswachter en fotograaf, ze hebben iets gemeen. Lopend door het landschap zoeken zij het beste perspectief om hun werk goed te doen. Juist het afgelopen jaar is Staatsbosbeheer in het Haagse Bos sterk op boswerkzaamheden gefocust geweest. Voor mij als boswachter én natuurfotograaf reden om mijn camera eens mee te laten kijken met het perspectief van de boswachter. In dit blog komen zo de verschillende aspecten aan de orde die in ogenschouw worden genomen door boswachter tijdens de voorbereiding en uitvoering van boswerkzaamheden in het Haagse Bos.

Dit jaar zijn verschillende vogelsoorten geringd op de vogeleilanden in het Haringvliet, zo ook de zwartkopmeeuwen. Ieder jaar worden er in Nederland zo’n 300.000 vogels geringd. Maar waarom worden vogels geringd en hoe komen ze aan deze ringen?

Vraag is zijn we als mensen klaar zijn om natuur wat ruimte te geven in de stad. Want uiteindelijk houdt natuur niet op bij het blauwe bordje dat het begin van de bebouwde kom van bijvoorbeeld Den Haag aangeeft. Die natuur loopt zomaar onze achtertuin in en dat zou wel eens flink gezond kunnen zijn voor mens en dier. Maar het vraagt wel aanpassing van beide kanten. De wilde natuur is er een meester in, maar of de tot huisdier gemaakte mens dat is?

Wil je inzicht in het traject over speelnatuur in het Abtswoudse bos? Klik het blog aan en vind alle informatie op een rijtje.

Vogelgriep, de laatste jaren een terugkerend nieuwsitem. En tot voor kort iets wat je vooral in de winter hoorde. Afgelopen winter trof het vele brandganzen, grauwe ganzen en andere watervogels. Dit jaar is het nog een stapje verder gegaan. Vogelgriep blijft nu ook in de zomer actief en houdt op dit moment enorm huis in kolonies van kustbroedvogels, met name de grote stern. Zowel op de Wadden als in de kolonies in de Delta sterven dagelijks enorme aantallen van deze prachtige trekvogel aan de vogelgriep.

In het Oudeland van Strijen is sprake van een te laag waterpeil wat leidt tot te droge leefomstandigheden voor weidevogels. Waterschap Hollandse Delta en Staatsbosbeheer werken samen aan het verbeteren van de waterhuishouding in het natuurgebied Oudeland van Strijen.

De vogeleilanden Slijkplaat, Ventjagersplaten en Bliek op het Haringvliet zijn speciaal voor kustbroedvogels aangelegd. Het is belangrijk om er voor te zorgen dat de eilanden een geschikte plek blijven voor kustbroedvogels.
Maar hoe (en waarom) wordt een eiland midden op het Haringvliet door Staatsbosbeheer beheerd?

NLDelta staat voor de ontwikkeling van natuur, economie en leefbaarheid in Biesbosch en Haringvliet.
Om jongeren te betrekken bij de ontwikkeling van het nationale park in oprichting, is de NLDelta jongerencommunity opgericht. Deze community is samengesteld om NLDelta te adviseren en om mee te denken over onderwerpen als klimaatverandering en duurzaamheid.

Wat ben ik blij dat ik vooral goed nieuws de wereld in mag slingeren. Want buiten gebeurt ook echt veel goeds! Ik voel me elke dag ‘brenger van het goede nieuws’.