Als geboren en getogen jongen van de Veluwe is ‘De Grutto’ wellicht niet het meest voor de hand liggende boek wat je zou verwachten als mijn favoriete boek. Ik heb juist altijd een enorme liefde voor het zogenaamde “grofwild” gehad. Met name het edelhert maakt heel wat in mij los. Als ik medio september de eerste burlende herten weer hoor, krijg ik direct kippenvel en komt er een onbeschrijflijk gevoel van blijdschap over mij heen. Ik had nooit gedacht dat naast het edelhert een ander dier zoiets in mij los zou kunnen maken. Totdat ik begon als boswachter in het Groene Hart…

Onze nationale vogel

Het is inmiddels tweeënhalf jaar geleden dat ik begon als boswachter in het Groene Hart. De gebieden die wij hier beheren zijn cruciale kerngebieden voor de weidevogels waaronder de grutto. In veertig jaar tijd is twee derde van grutto’s in Nederland verdwenen, dus ons werk als beheerder van deze gebieden is belangrijker dan ooit voor het voortbestaan van onze nationale vogel en boegbeeld van ons oer-Hollandse polderlandschap. Ons team doet enorm goed werk en dit resulteert in jarenlange stabiele en soms zelfs stijgende cijfers van broedende weidevogels in onze reservaten. Nu ik beter bekend ben met het weidevogelbeheer, ben ik extra trots om hier boswachter te mogen zijn als ik in het voorjaar weer de eerste grutto’s hoor en zie.

Kippenvel

Ik besefte mij afgelopen week bij het horen en zien van de eerste grutto’s van 2018 er dus nóg een dier is wat eenzelfde gevoel bij mij teweeg brengt als het edelhert…: de grutto! Wat een feest, ze zijn er weer. Ik hoor ze… pak mijn verrekijker en speur het “plasdras” perceel af, en dan zie ik ze. Een grote groep grutto’s staat op de plas en doen zich te goed aan al het voedsel om zo weer aan te sterken van hun lange reis. De groep schrikt op en vliegt omhoog. Wat een spektakel en dat geluid! Prachtig! En opeens voel ik iets herkenbaars; kippenvel en een overweldigend gevoel van blijdschap. Het edelhert moet zijn plek nu permanent delen; zowel het edelhert als de grutto hebben beiden een speciaal plekje in mijn (boswachters)hart.

Passie voor de grutto

Dan nu echt over mijn favoriete boek. Ik was net iets eerder dan mijn collega Jenny van Leeuwen om dit boek te kiezen tijdens ons boswachtersoverleg. Het is tenslotte ook haar favoriete boek. De grutto, geschreven door Albert Beintema. Beintema werkte als ecoloog en bestudeerde weide, water en moerasvogels in zowel Nederland als Afrika. Tegenwoordig is hij gepensioneerd en bevaart hij de wereldzeeën en geeft hij lezingen. In dit boek schrijft hij vol passie over zijn geliefde grutto. Hij laat zien hoe bijzonder deze vogels is, hoe ze broeden, hoe ze enorme afstanden afleggen en hoe belangrijk de vogel is voor de natuur en ons cultureel erfgoed. Prachtige verhalen over zijn ervaringen, maar ook zijn grote zorg over het voortbestaan van de vogel, komen ruimschoots aan bod. Ook bevat dit boek prachtige en indrukwekkende foto’s waardoor het naar mijn idee nog beeldender en interessanter is om te lezen dan dat het enkel tekst zou zijn.

Het is 1 voor 12 voor de grutto. Dat steekt Beintema ook niet onder stoelen of banken. Laat ik dit blog afsluiten met de laatste paar regels uit het boek waar ik volledig achter sta: “Ik ben diep onder de indruk van de inzet en de enorme inspanning die door al die liefhebbers geleverd wordt om de grutto in Nederland te behouden. Het gaat lukken. Ik wil afsluiten met de stelling ‘Grutto moet!’”

Deze blog is onderdeel van de Boekenweekspecial in het kader van de Boekenweek 10 t/m 18 maart met thema natuur. De boswachters van dit Boswachtersblog Zuid-Holland schrijven deze week elke dag een blog over hún favoriete natuurboek.