In de natuur is alles met elkaar verbonden. Vroeger spraken we van een voedselpiramide waarbij het lijkt alsof het niet erg is als het topje verdwijnt als de basis maar stevig genoeg blijft. Tegenwoordig spreken we meer over een voedselweb. Alle planten, dieren en mensen (mocht je de mens niet als zoogdier beschouwen) zijn met elkaar verbonden en dus van elkaar afhankelijk. De verbindingen maken de stevigheid van het web. Hoe minder planten, dieren en mensen verbonden zijn hoe zwakker het web. In de samenleving met dieren en planten denken we bij de verbinding veelal aan voedselrelaties. Voor mensen komt daar ook praten bij. Als je iets aan me vraagt, bij mij klaagt of gewoon met veel passie vertelt over wat je bezighoudt dan raken we meer en beter verbonden. Heel veel mensen in de duinen komen daar, omdat zij zich met de Hollandse Duinen verbonden voelen.

Betrokken en passievol

Ieder werkdag begin ik in mijn mailbox. Vaak zitten daar zo’n 50 tot 100 mailtjes in van mensen die op een of andere manier verbonden zijn met het duin. Sommige beroepsmatig anderen hobbymatig. Mijn antwoorden aan mensen met vragen, opmerkingen, klachten of passievolle verhalen begin ik dan ook vaak met de zin: ‘Dank u voor uw email en betrokkenheid met Hollands Duin.’ En hoewel de zin me soms wat sleets en clichématig voorkomt meen ik hem oprecht.

Ik vind het geweldig hoe passievol mensen hun betrokkenheid tonen met het gebied waar ik mag werken. Of ik nu mee mag met een vrijwilliger die vertelt over de prachtige paddenstoelen die hij vindt of spreek met de wandelaar die dagelijks zijn rondje maakt. De wielrenner die genoten heeft van de machtige mooie plek waar doorheen zijn tocht hem voerde of de MTB-er die nog hijgend vertelt dat hij vandaag zijn dochter meenam en ze de route zonder een voet aan de grond heeft gereden. Ik geniet van de passie van mensen en ben blij dat ik als boswachter bij Staatsbosbeheer eraan kan werken dat al die passies goed samengaan in dat prachtige gebied Hollandse Duinen.

Soms gaat het mis

Dan begint iemand tegen me te schreeuwen (in mails ziet dat eruit in grote lettertypes of stukjes in kapitalen) of iemand doet er het zwijgen toe en zegt niets. Bij schreeuwen verdwijnt de nuance is en is het moeilijk om je verbonden te voelen met iemand zijn passie. En bij zwijgen… Tja, dan kan ik domweg niet weten wat iemand bezighoudt. Als het misgaat is vaak de ontspanning weg uit iemand zijn passie. Passie is overgegaan in fanatisme. En zonder ontspanning is verbinden lastig.

De afgelopen maanden hadden we in het duin last van iemand die steeds het raster, dat de Schotse hooglanders van fietspaden en autowegen moet houden, door knipte. Mensen in en om het duin liepen dus het risico onverwacht oog in oog te komen staan met een Hooglander. Steeds moesten we het draad herstellen en regelmatig controleren. En bij de boswachters groeide, naarmate de tijd vorderde, enerzijds de zorg – als het maar niet mis gaat – en anderzijds de vraag: waarom doet die persoon dat? Wat bezielt diegene? Maar de knipper zweeg en alleen zijn daden schreeuwden. Uiteindelijk liep hij tegen de lamp. De zorg vanwege het risico is weg. Maar die ene vraag blijft; Waarom vertelde hij niet wat hem bezig hield. Waarom was hij de ontspanning kwijt en kon de verbinding niet worden gemaakt?

Ontspannen en verbonden

Bijtende woorden en stille nijptangen verbreken de verbinding. Binnenkort is het kerst. Veel mensen zijn dan vrij.
Ik wens u in deze laatste dagen ontspanning en de ruimte om verbonden te zijn met uw naasten maar ook met hen die samen met u genieten van de Hollandse Duinen.