De nieuwe vogelkijkhut in het Spookverlaat is een Statement: "Helden winnen uiteindelijk altijd!"

Onlangs kreeg ik een mailtje van de Vogelwerkgroep Koudekerk/Hazerswoude e.o. of ik een woordje wilde doen bij de opening van de nieuwe Vogelkijkhut in natuurgebied Spookverlaat in het Groene Hart. De oude Vogelkijkhut ‘Amalia’ werd vorig jaar door vuurwerk vernield. Mijn antwoord: “En óf ik een woordje wil doen, want ik moet écht even iets kwijt.” Vandaag werd de Vogelkijkhut geopend en bracht ik deze speech als ode aan onze vrijwilligers, onze helden:

“Als boswachter werk ik nu al zo’n 9 jaar met de vrijwilligers van de Vogelwerkgroep en er moet mij meteen iets van het hart: deze groep doet hier fantastisch werk! Zij zetten zich in hun vrije tijd vol enthousiasme in voor het beheer van de natuur, zij tellen de soorten en doen ook excursies. Zij doen dit met zoveel passie en goede energie, dat is echt geweldig!

Ik zeg altijd over onze vrijwilligers van Staatsbosbeheer in het algemeen: “dat zijn de echte helden!” en die uitspraak is hier bij deze Vogelwerkgroep zeker op zijn plaats.

Wie aan onze helden komt, of aan het werk van onze helden, voor zo iemand, daar heb ik eigenlijk geen woorden voor. Maar in de volksmond noemen we dat een ‘hufter’. En ook die term is hier op zijn plaats. Want wat gebeurde er in de nacht van 22 op 23 september 2016? Eén harde knal en de beroemde Vogelkijkhut Amalia lag aan diggelen.

Die morgen op 23 september –ik had een vrije dag- werd ik al vroeg gebeld door onze handhaver Arie: “Jenny, een of andere (hij gebruikte een netter woord) ‘onverlaat’ heeft de Vogelkijkhut vernield.” Al snel kwam ook het filmpje vrij dat StudioAlphenFM had opgenomen. Dat raakte me écht. Ik zag op beeld de totale verslagenheid van de vrijwilligers. Onze goede vriend Cor Kes zijn stem sloeg over en op de achtergrond zag ik de andere vrijwilligers, ietwat voorover gebogen naar de grond staren, naar de resten van Amalia. Wat me misschien nog wel het ergste raakte was dat er ook werd gezegd: ”Waarschijnlijk komt er niet iets soortgelijks terug, misschien alleen maar een plaat waarachter mensen nog wel vogels kunnen bekijken.” Onze helden zagen er verslagen uit en er klonk verslagenheid in de woorden die werden gesproken.

Maar echte helden versla je niet zomaar! Al snel kwamen de eerste signalen van de goede energie die de groep zo tekent weer terug. Onze helden herstelden. Zij krabbelden op en zagen kans om deze nieuwe vogelkijkhut neer te zetten. En niet zomaar eentje: de Vogelkijkhut is een echt statement wat mij betreft. Zo van: kijk mij hier staan te pronken. Én zo eentje die wij in echte vaktermen noemen ‘Hufter-proof’!

En zo hoort het: Helden winnen uiteindelijk altijd! Hulde aan deze Helden!!!!”

(einde speech)