Kerkuil. Foto Wicher Pen

Afgelopen maandag 11 juli 2016 was ik getuige van het terugzetten van enkele uilen die gerevalideerd waren in het Vogelrevalidatiecentrum uit Zundert. Collega Jeffrey Korsmit heeft goede connecties met dit centrum en hem was gevraagd of er in zijn werkgebied Goeree-Overflakkee plekken waren waar de uilen terug gezet konden worden in de natuur. Natuurlijk waren dergelijke plekken goed te vinden en als het gaat om vogels die thuishoren in het gebied werkt Staatsbosbeheer graag mee aan dit soort acties. In dit geval ging het om één Kerkuil en vier Ransuilen.

Het uitzetten gebeurde door Ger Maatkamp en Wim van Geelen van de Kerkuilenwerkgroep van de Vereniging Natuur en Landschap Goeree-Overflakkee. Deze werkgroep heeft veel gedaan om de stand van Kerkuilen op Goeree-Overflakkee op een hoger en beter niveau terug te brengen. Op dit moment hangen er op Goeree-Overflakkee ca. 85 kerkuilenkasten verspreid over het eiland in boerenschuren. De medewerking van plaatselijke mensen is dus hartstikke belangrijk om een Kerkuilenproject te laten slagen. De Kerkuilenwerkgroep heeft wat dat betreft de wind mee; de meeste boeren vinden het leuk om zo’n kast in de schuur te hebben hangen en zijn ook blij dat de muizenstand op het erf door de uilen laag gehouden wordt. Dit jaar waren er broedgevallen van Kerkuilen in 22 van de 85 kasten en zijn er tot op heden zo’n zestig Kerkuilen groot geworden. Dat kunnen er nog meer worden omdat Kerkuilenkoppels soms twee keer per jaar tot broeden kunnen komen.

Om onze Kerkuil uit Zundert terug te zetten was de keuze gevallen op de Kerkuilenkast in de schuur van de familie Jacobs uit Den Bommel. Deze kast was dit jaar leeg gebleven en was dus bruikbaar voor de actie. Ger Maatkamp kon zien dat het hier ging om een jong vrouwtje en heeft haar in de kast gezet en daarna de kast afgesloten. De bedoeling daarvan is de Kerkuil tot rust te laten komen om te wennen aan de nieuwe omgeving. Op maandagavond heeft de uil een maaltje muizen gekregen en op dinsdagavond toen het al schemerig was is de kast geopend. De uil kon naar buiten en zal de schuur en het erf van de familie Jacobs gaan verkennen. Of zij daar ook blijft weet je nooit, maar wie weet komt ze daar volgend jaar terug om te broeden.

De vier Ransuilen zijn uitgezet in bosgebied de Vliegers bij Middelharnis. Dit gevarieerde bosgebied met ook wat open ruimten, riet en water is heel geschikt voor Ransuilen. Ze moeten het daar goed kunnen doen. Het ging om jonge dieren die vermoedelijk uit het nest gevallen waren en door de ouders in de steek gelaten. In het Vogelrevalidatiecentrum zijn zij met veel zorg grootgebracht. Zelfs het jagen op muizen wordt ze bijgebracht. Ze zijn dus helemaal klaar om het zelfstandig te redden in de natuur. Het uitzetten is eigenlijk zo gebeurd. Je doet het deurtje van de vervoer box open. Daarna komen de uilen eruit en zoeken een veilig heenkomen in het bos. Zo ging het ook op maandagmorgen. Ik ben benieuwd of deze uilen de komende weken nog worden gezien in de Vliegers. Het kan zijn dat ze zich het komende najaar aansluiten bij een grotere groep Ransuilen ergens op Goeree-Overflakkee. Dan kunnen we ze tegenkomen op een Ransuilenslaapplaats ergens in een bosgebied. Die slaapplaatsen zijn ’s winters de beste plekken om Ransuilen te zien; soms zitten er wel dertig bij elkaar om gezamenlijk de nacht door te brengen. We zullen het zien.

Voor mij geeft het altijd veel voldoening om te zien hoe mensen belangeloos actief zijn voor hun leefomgeving en voor de natuur. Dat gebeurt in het Vogelrevalidatiecentrum in Zundert waar veel vrijwilligers werken en ook op Goeree-Overflakkee door Ger Maatkamp met zijn Kerkuilenwerkgroep. Staatsbosbeheer draagt bij met ondersteuning van goede initiatieven. Het beschikbaar stellen van de beheergebieden is er daar één van. Voor mij was het maandag 11 juli dus een heel geslaagde werkdag.