door boswachter Mark Kras

Het is niet gebruikelijk en als het werkelijk om ruiters zou gaan ook zeker niet wenselijk. Maar toch is het zo. En. Het is een mooi gezicht. Ruiters op het Landje van Mesker aan de Duinweg in Noordwijk.

Het duin ligt vol oude akkerlandjes die nu weer natuur zijn waar ze ooit door duinboertjes werden bewerkt om aardappelen te telen. Het Landje van Mesker komt zo aan zijn naam. Het Landje is nu het een schraal vlak gebiedje aan de duinvoet met allerlei bijzondere grassen en kruiden. Door jaarlijks maaien zien we hier steeds bijzonderder en meer duineigen planten verschijnen.

Maaien betekent hooi en hooi is in de regel voedsel voor koe, schaap of paard. Op het Landje van Mesker staat echter het St. JacobsKruiskruid en dat is giftig voor runderen en paarden. Een ruiter doet er dus wijs aan om zijn paard niet op het landje te laten eten van het gemaaide hooi. Toch heeft onze schapenboer ruiters gemaakt. Ruiters zijn in dit geval namelijk de bijzondere stapeling van de balen hooi.

Waar gaan die balen naar toe vroeg een, van het uitzicht genietende, voorbijganger mij vandaag. Welnu, de oplettende lezer heeft het antwoord op die vraag al gezien.

Overigens is het stapelen mooi maar vooral praktisch. Op deze manier stroomt eventuele regen snel van de balen en worden ze daardoor minder nat. In nat hooi komen allerlei onsmakelijke schimmels tot ontwikkeling. Wat het maal voor de schapen een stuk smakelijker maakt.