Gastheren ‘gered’ door de reddingsbrigade!

door Harm Blom, boswachter in het Groene Hart

Op zondag 1 september had ik een vaardienst op het Haringvliet afgesproken met mijn collega Leen uit de Zuid-Hollandse Eilanden. In het zomerseizoen plannen wij geregeld vaardiensten om ook op de grote wateren onze gastheerfunctie uit te oefenen. Deze vaardiensten zorgen ervoor dat wij aanspreekbaar zijn voor de waterrecreant en toezicht kunnen houden op verschillende natuurgebieden welke in of langs het water liggen.

In het Haringvliet en het Hollandsdiep liggen gebieden welke zijn aangewezen als N2000 gebied. Dat is een Europees netwerk van beschermde natuurgebieden. Momenteel verblijven er tienduizenden vogels op het Haringvliet en het Hollandsdiep en toezicht is daarom gewenst.

Als boswachter uit de polder is het grote water mij nog enigzins vreemd. Er gelden hele andere wetten en regels en enige vorm van zeebenen is wel gewenst. Gelukkig vaar ik altijd met mijn collega Leen, welke als echte Zeeuw over alle voorwaarden beschikt. Samen komen we er echter prima uit en tot nu toe zijn alle dagen nuttig gebleken.

Maar goed, tijdens onze dienst besloten wij aan te leggen bij één van de eilanden van de Ventjagersplaten. Daar wilden wij bekijken of er sprake was van ongewenst gebruik wat de rust in dit gebied ten nadele kon zijn. Maar zover kwamen we niet…

Bij het naderen van het eiland raakten wij met de motor vol de bodem en gingen alle alarmbellen af! Het leek de zinkende Titanic wel… Mijn eerste reactie was, gelukkig liggen we vlak bij het eiland en Leen lijkt zich nooit ergens zorgen om te maken. Dat gaf mij toch wel enige rust! Maar na enkele keren starten, de motor bekijken en opnieuw starten, bleken wij stuurloos op het Haringvliet te liggen. Of beter gezegd, wij dobberden, door de wind voortgedreven, hulpeloos rond. Hup, snel het anker uitgegooid en de stutpaal vastgezet voordat we het grote water zouden opdrijven.

“En wat nu dachten we”? Na diverse oproepen naar de scheepsvaartdienst kwam er geen oplossing. Gelukkig staan wij in contact met de meldkamer van de politie en deze heeft uiteindelijk de Kustwacht ingeschakeld. Daarop kwam de ‘verlossende’ mededeling,   “heren, de KNRM uit Stellendam is onderweg”. Op zich prettig natuurlijk, maar we voelden ons wel een beetje opgelaten. Maar een andere manier om de vaste wal te bereiken was er ook niet. Ondertussen konden we gelukkig genieten van visarenden en slechtvalken welke hier voldoende voedsel kunnen vinden.

Na een krap uur zagen wij in de verte twee snelle oranje boten aankomen. Onze redders!

Na uitleg hoe wij in de problemen waren gekomen heeft men ons toen weggesleept naar de haven van Den Bommel. Hierbij wil ik nogmaals de heren van de KNRM en de Reddingsbrigade bedanken voor hun professionele hulp. Staatsbosbeheer zal zorgen voor een gepast bedankje voor hun vrijwillige inzet.

Wellicht willen ze een keertje met ons meevaren…