De zomer is voorbij en vele vogels zoeken een goede plek om de herfst en winter door te brengen. Sommige, zoals de grutto en boerenzwaluw, vliegen helemaal naar Afrika. Anderen zoek het dichterbij huis. Maar op weg is er één plek waar vogels meestal niet willen belanden en dat is boven zee. Gevolg is dat langs de kust heel veel dieren langstrekken. Zodra je de zee ziet heb je immers maar twee richtingen over; naar het noorden of naar het zuiden. En in deze tijd heeft zuid de voorkeur.

Regelmatig zien we ook velduilen langs de kust trekken. Prachtige dieren die geruisloos voorbij vliegen. Geruisloos is handig want dan hoort ook je prooi je niet. Maar reizen is een vermoeiende bezigheid. Al was het maar omdat je steeds op voor jou onbekende plekken op zoek moet naar eten. En dan is het prettig om even een mooi plekje op te zoeken om uit te rusten.

Kijk, daar heeft de vaste bewoner van de duinen op gewacht. De vos lust wel zo’n stevig maaltje. Een vermoeide uil is dan een makkelijke prooi. Wat rest zijn de uilenveren.

Aan zo’n veer kun je dit verhaal prachtig terugzien. Een vos bijt namelijk de veren van zijn prooi. En trekt ze niet uit zoals een roofvogel dat zou doen. Vandaar de afgebeten punt onderaan de veer.

En dat het een uilenveer is zie je aan de kleine haartjes aan de rand. Die maken namelijk dat een uil geruisloos kan vliegen. De haartjes nemen namelijk de trilling van de lucht op die geluid veroorzaken tijdens het vliegen.

Probeer het zelf maar eens. Neem een bamboe stok en zwiep hem door de lucht. Wikkel de stok daarna in met wol en zwiep nog eens. Luister naar het verschil. Het zwiepen is zwaaien geworden.