Daar ligt ie dan. Zomaar langs het raster van Coepelduijnen. Uitgeput van het vechten tegen de storm heeft deze Drieteenmeeuw zijn laatste rustplaats gevonden in Hollands Duin. En daar werd hij gevonden door boswachter Thomas Peek

Meestal vinden we dit soort gestrande dieren niet. Vossen, kraaien en andere meeuwen zijn er als de kippen bij om deze variatie in het menu te benutten. Maar als we dan toch het geluk hebben om een gaaf exemplaar te vinden is dat een prachtige gelegenheid om zo’n Drieteenmeeuw eens goed te bekijken.

Zo is goed te zien waar zijn naam vandaan komt. Hij heeft maar drie tenen. En mist dus in vergelijking met de meeste andere vogels de achterteen.

En dat is opmerkelijk want als je ziet waar een Drieteenmeeuw gewoonlijk aan land komt. Zou zo’n achterteen dan niet handig zijn om je vast te houden aan de rotswand?

Drieteenmeeuwen zijn echte zeemeeuwen. Ze komen eigenlijk vooral aan land om te broeden op rotskusten. Omdat het goede vliegers zijn kunnen ze in tegenstelling tot alken, papegaaiduikers en zeekoeten ook op de lagere kliffen broeden. Die laatste hebben namelijk meer moeite om óp te vliegen. Zij laten zich eerst een stukje vallen voor ze wegvliegen. In Nederland zien we de elegante Drieteenmeeuwtjes vooral in de winter aan onze kust.

De jonge meeuwen hebben nog flink wat zwart in het kleed. In vlucht is een zwarte band te zien die in het engels het M-Mark wordt genoemd. Aan de zwarte nekband van de gestrande vogel is te zien dat ook dit een jong dier is.

Maar op hun mooist zijn Drieteenmeeuwen in volle vlucht scherend over de Noordzee.

Hoe gaat het nu verder met de gevonden Drieteenmeeuw? Deze gaat naar een preperateur zodat er later nog door vele mensen van zijn schoonheid kan worden genoten.