Over een eik met een verhaal
Al heel wat jaren hebben wij thuis een verjaardagskalender van O. Poenel, Nel Cupido-Kooijman. Elke maand een tekening met een gedicht van haar hand. Na december kwam januari natuurlijk weer tevoorschijn en las ik het gedicht wat op deze maand vermeld stond eens aandachtig. Een mooi gedicht, waar ik wel wat meer over wilde weten, dus op naar Nel. Het gaat over een eik die ooit geplant is in de tuin van Dorpsstraat 153, het adres waar de familie Kooijman en later Nel heel lang gewoond heeft.
Een eikje in de tuin
Haar oudste broer Jan heeft lang geleden als jongeman bij ‘de Staat’ (Staatsbosbeheer) gewerkt. Bomen, vooral dennen planten. Op een gegeven moment kwam hij thuis met een jong eikje en plantte hij deze nabij de regenput in de achtertuin met de mededeling dat als hij ooit dood ging zijn kist van deze eik gemaakt moest worden.
Nel verteld
Een aantal jaren later, in de tweede Wereldoorlog werd Jan uitgezonden overzee. Gelukkig overleefde hij het. De eik deed het prima, ondanks het feit dat een jochie die ooit op visite was bij de familie het eikje bijna omgekapt had. Voor moeder Kooijman was dit eikje heilig en de jongeman ging met blauwe billen huiswaarts.
De eik bleef en groeide op tot volwassen boom. Jan werd 96 en nee, hij wilde op latere leeftijd geen kist van de eik.
Dochter Remmie en schoonzoon Erik namen het huis Dorpsstraat 153 van Nel over, maar er moest wel nieuwbouw plaatsvinden. Helaas moest de eik daardoor ook wijken. Edelsmid op Vlieland Marleen Lever heeft nog wel iets leuks met de stukjes eik kunnen doen en gelukkig hebben we het verhaal en het gedicht nog.
Dank je voor het mooie gedicht en de toelichting hierop Nel!
Als kind nog, net van school, moest je verdienen, soms ook zwart, met het stropen van knienen
Als 13/14 jarige dus naar de Staat, waar je werken moest van vroeg tot laat
In de kwekerij zaaide men diverse bomen en als ze groeiden en goed op wilden komen
Werden ze met zorgzame hand in duinen en dalen liefdevol geplant
De meeste bomen waren dennen, diverse rassen, die zich op Vlieland goed aan konden passen
Met de dennen is het goed gekomen, van een kaal duinlandschap, werd Vlie een schip met bomen.
Met loofbomen moest men experimenteren, daarvan viel nog veel te leren.
Maar één boom dat wil ik wel vertellen zal men voorlopig nog niet mogen vellen
77 jaar geleden, met liefdevolle hand is er door mijn broer een eik in mijn tuin geplant
geef een reactie
riamathijs@gmail.com
Wat bijzonder het artikel over O.Poenel, lang geleden kocht ik twee gedichtenbundeltjes bij haar en een paar heerlijke geitenwollensokken.
Ik vraag mij af of iemand geinteresseerd is gedichtenbundeltjes. Als dat zo is laat het mij dan weten, dan stuur ik ze op.
Een groet Ria Mathijssen.
Marja
Wat een mooi Vlieland-verhaal weer!