Allerlei nieuwtjes uit de Vlielander natuur; tijd voor een blog!
Tjonge, het wordt echt tijd voor weer een blog. Excuus dat dit zo lang geduurd heeft. Maar daar had ik zo mijn redenen voor.
Om jullie weer helemaal bij te bloggen heb ik een aantal (leuke) nieuwtjes hieronder staan.
Vlielandse kinderen op pad met Sjoukje Mulder.
Vorige week gingen groep 1,2 en 3 van de Jutter met Juf Annemieke en paddenstoelen deskundige Sjoukje Mulder op zoek naar paddenstoelen. Sjoukje is vrijwilligster bij Staatsbosbeheer en speurt het hele jaar naar paddenstoelen en ze heeft al hele zeldzame vondsten gedaan. Vooral in de zeereep op het kale zand.
Dit keer was ze op pad met Vlielands jongsten. Ik had Sjoukje een stapel kaboutermutsen mee gegeven als aardigheidje. Paddenstoelen en kabouters… tja. Als kind geloofde ik er heilig in.
Vlielandse kabouters op zoek naar paddenstoelen. (foto juf Annemieke)
De 4e nieuwsbrief komt er aan.
Sinds dit jaar houden we de Vlielanders en gasten op de hoogte via een nieuwsbrief. Sinds de Vliezier niet meer wekelijks op de mat ligt, waarin we ook ons nieuws kwijt konden, hebben we gekozen voor een nieuwsbrief. Deze wordt huis aan huis gebracht en er ligt een stapel bij de VVV en de Noordwester. In het zomerseizoen krijgen de gasten van natuurkampeerterrein de Lange Paal ook een nieuwsbrief als ze dat leuk vinden. Komende maand komt de 4e nieuwsbrief er dus aan.
Jaarbeeld 2019 wordt een hele leuke. (Vind ik)
Deze maanden zijn we ook bezig met ons jaarbeeld; ook deze wordt eind december huis aan huis gebracht. Afgelopen jaren een paar keer in de vorm van een kalender en ook in de vorm van een beeldverslag.
Dit jaar hebben we weer wat nieuws bedacht en ik ga hier niet verklappen wat dat is. De Vlielanders vinden het vanzelf in hun brievenbus. En er zullen extra exemplaren komen voor de gasten die dat leuk vinden.
Werkzaamheden Vuurboetsduin.
Op 2 november jl. vond de landelijke Natuurwerkdag plaats en Vlieland doet al jaren mee. Lekker een dag in de natuur aan het werk met liefst zoveel mogelijk vrijwillige handen. Dat lukte dit jaar ook weer. Door de dag heen 20 paar extra handen om een stuk Vuurboetsduin te ontdoen van dennen en struiken. We vinden het belangrijk dat dit hoogste duin van het Waddengebied ook echt zichtbaar als duin blijft.
Na de Natuurwerkdag gingen collega’s Pieter Schaper, Amanda Lijnema, leerling Janco Elzinga, stage lopers Joeri de Ridder en Bram Knippers aan de slag met de lier, trekker, en motorzagen.
geef een reactie
Berend J Hazenberg
Over het zagen van bomen is al genoeg discussie geweest, dat gaan we niet opnieuw doen, dit stuk van het Torenduin vrij maken van (alle) boompjes is beleid en het werk moet gerespecteerd worden. Dit gebied is mijn dagelijkse wandeling, rondje Vuurtoren en veranderingen zijn altijd even wennen maar komt wel weer goed. Wat ik niet snap (of eigenlijk wel) is dat de gezaagde bomen langs het pad van de afrastering zijn gelegd en zo een ware hindernis vormen voor de olifantspaadjes die door de jaren heen gevormd zijn. Het lijkt er op dat dit een bewuste keus is geweest om wandelaars te dwingen een bepaalde route te nemen. Ik mag dan ook hopen dat later bij de herinrichting van het voetpad om de toren ook het verbindende pad naar de trap aan de Noordzijde wordt verhard. Nu wordt je gedwongen door het mulle zand te sjokken, soms leuk maar meestal niet. Het is niets meer dan een ruiterpad.
Opbouwend bedoelt :), groet Berend
ankebruin
Hoi Berend,
Dank voor je reactie en ik kan je gelukkig gerust stellen;-)
De bomen die op ril zijn gelegd langs het pad worden binnenkort versnipperd. De houtchips worden dan weer gebruikt op de zanderige paden.
Het is dus van tijdelijke aard. Heb je de sluippaadjes ten noordwesten van de uitkijktoren al ontdekt?
Je weet toch dat je met name in het bos rond het dorp echt overal mag lopen?
Groet en wandelplezier,
Anke
Berend J Hazenberg
Ik was iets te vel van leer getrokken in mijn bovenstaande reactie. Als ik even gewacht had dan had ik kunnen zien, zoals Anke mij berichtte dat “de bomen die op ril zijn gelegd langs het pad binnenkort worden versnipperd. De houtchips worden dan weer gebruikt op de zanderige paden”.
Gelukkig maar kan ik mijn eigen(wijze) weg weer volgen.
Anke tipte me nog over een nieuw sluippaadje op het hoogste puntje van Friesland. Waar dat precies is moet iedereen zelf maar ontdekken 🙂
Ze voegde daar nog aan toe voor diegene die niet van gebaande paden houd: “je weet toch dat je met name in het bos rond het dorp echt overal mag lopen?
Bedankt Anke!
Tiny vd Knaap
Altijd fijn om iets over Vlieland te lezen en te zien.
Bedankt Anke en groet van mij.
Altijd fijn om iets over Vlieland te horen en te zien.
Bedankt Anke en groet van Tiny
Boswachter Anke Bruin-Kommerij
Hallo Tiny!
Ook fijn om weer wat van jou te lezen!
Dank voor je reactie,
liefs van Vlie.
Ria
Hallo Anke,
Altijd weer een GROOT genoegen om bericht te krijgen over Vlieland.
Wat heb ik het gemist “mijn eiland”, maar wie weet…….. volgend jaar?
Henny Haalboom.
Dag Anke, weer volop genoten van het bericht. Altijd weer een beetje heimwee naar mijn eiland.
Boswachter Anke Bruin-Kommerij
Hallo Henny,
Dank je wel voor je reactie en blij, dat ik je een beetje mee kan laten genieten van al het moois. Vlug maar weer eens komen!
groet,
Anke
Anke
Heel Graag Ria!