jong geleerd...

Allemachtig, wat kan er veel gebeuren in een paar weken tijd. Onze nieuwe collega Bertwin dacht misschien, dat het hier wat rustiger zou zijn, dan in de Oostvaardersplassen... nou dat was dus de afgelopen tijd niet het geval.
Dus tijd om jullie even bij te 'praten' over het nieuws uit de natuur van Vlieland.

Zoute spray

Op 6 juni raasde er een storm over Vlieland, daar heb ik ook een blog over geschreven. Het was niet alleen de wind, die over Vlieland ging, maar ook de zogenaamde zoute spray, dus verneveld zout water. De storm ging liggen, en de zon kwam weer tevoorschijn. Een week later kon je vooral langs de Postweg en Havenweg goed zien, wat die zoute spray met de bomen, struiken en planten gedaan had. De bladeren waren verbrandt. Het leek wel herfst. Je kunt heel goed aan de struiken zien uit welke hoek de wind waaide. De zuidwest kant van de struiken zijn nu bruin , de noordoostkant fris groen. Ik las een prachtige uitspraak van onze half-collega Richard Kiewiet ( Fryske Gea Ameland); “natuur kent geen schade” en zo is het ook. Gelukkig hebben we afgelopen weken weer een beetje regen gehad en je ziet nu al het herstel van die bruine kanten in bomen en struiken; fris groene blaadjes komen er weer aan. Dus, dat komt wel goed.

Brand!!!

Natuur kent geen schade, op 22 juni viel er eindelijk een beste bui op Vlieland. Je hoorde bijna de natuur een diepe zucht slaken en het rook heerlijk in het bos en duin. Er volgde ook meteen een pittig kortdurend onweer en toevallig  waren we met een paar collega’s op het Vuurboetsduin, toen we dichtbij 2 x een blikseminslag hoorden.

Om half 5 kregen we een brandmelding. (Gedaan door de dochter van onze collega Frederika Breijer, Alies Visser en vriendin Bo!) Door perfecte snelle ingreep van onze vrijwillige Brandweer, waren zij snel ter plaatse. Op Poterslid (duin ten westen van Vuurboetsduin) was de bliksem in 3 dennen geslagen en dat veroorzaakte het brandje. Aangezien ik de voorlichting in mijn werkpakket heb, en toevallig mijn camera bij me had, was ik met onze stagiair van dit moment Gideon Lindner ook snel ter plaatse en kon ik foto’s maken van het bluswerk. Er werd grondig gewerkt en toen het sein ‘brand meester’ kwam, zag je het korps zeer opgelucht weer adem halen. Tijd voor een groepsfoto.

We mogen trots zijn op deze Vlielander mannen en vrouwen!

Trots op onze vrijwillige brandweervrouwen en mannen van Vlieland!

Zeearend gezien.

Collega’s  Carl Zuhorn en Herman Vogel reden vorige week over de Willem de Vlaminghweg, toen Carl plotseling rumoer in het luchtruim zag en direct daarop een zeearend. Noodstop en hup de auto uit. Waarschijnlijk door de emotie kon Carl niet echte goede foto’s maken, maar ze zagen dat het (jonge) beest met de bek open over vliegen, het beestje  had het zwaar en warm zo te zien.  De Zeearend kwam uit de richting van Terschelling en vloog richting Texel.

Er is er 1 jarig!

En toen werd het weekend en hadden we een mooie verjaardag te vieren. De 8ste verjaardag van het Waddenzee Werelderfgoed. Dit Unesco gebied hoort dus bij al die andere Werelderfgoederen. Samen met Denemarken en Duitsland is dit kwetsbare, belangrijke en prachtige gebied het grootste getijdengebied ter wereld (heb ik me laten vertellen, als dit niet klopt, laat het me weten;-)

Onze teamleider Sonja Vrijenhoek had bedacht, dat het leuk zou zijn om met onze keet, telescoop en verrekijkers bij het Posthuys te gaan staan en dan kon iedereen die dat leuk vond vogeltjes kijken. Het tij was super, want afgaand, dus je zag de vogels, met name de lepelaars  met het tij meelopen, op zoek naar garnaaltjes en ander klein spul. Ondertussen lange slierten aalscholvers met de buik vol zandspiering, die weer teruggingen naar hun rustplek. De bruine kiekendief liet zich ook goed zien. Kortom… een echt feest!

Uiteraard gingen alle bezoekers aan de keet weer weg met een vogel zoekplaat. Gemaakt met de vogelbescherming en Staatsbosbeheer. “Rust voor Vogels, ruimte voor mensen” (op veel plekken gratis te krijgen hier op het eiland.)

Ziezo, ik ben weer bij. Tot de volgende;-)