Afgelopen week had ik een geweldige ontmoeting met Leen van Ree, zijn vrouw Mats en hun kleinzoon Reinder. Het echtpaar van Ree , beiden 80+ en Reinder , 13 jaar, verblijven in de Zwaluw  en doen vrijwilligerswerk voor Staatsbosbeheer. Het werk bestaat uit het ringen en onderzoek van vogels. Op zich allemaal niet zo bijzonder, ware het niet dat Leen dit al meer dan 50 jaar doet op Vlieland. In 1949 kwamen Leen en Mats voor het eerst naar Vlieland.

Ze wonen in de omgeving van Lekkerkerk en zijn daar aangesloten bij de vogelringgroep Nebularia (Groenpootruiter) De naam Nebularia is gekozen, omdat ze zo graag eens een Groenpootruiter, een steltloper, die jaarlijks maar kort het Wad aandoet, wilden vangen om te ringen en onderzoek naar te doen. Dit is een aantal keren ook gelukt.

Het ringen van vogels is geen hobby meer, maar een passie, dat wordt me al snel duidelijk. Het is prachtig om te zien, dat ze deze passie over hebben gebracht aan hun kleinzoon Reinder. Met een bakje koffie en voor Leen een sigaar, zitten we buiten en vertellen ze.

Om de vogels te kunnen ringen, moeten ze natuurlijk eerst gevangen worden. Dit wordt met vangnetten gedaan. Deze vangnetten staan in Kroon’s Polder. Er staan ook enkele inloopkooien.

Het is vroeg opstaan in de Zwaluw, eerst even een bakje en een stuk ontbijtkoek. Het echte ontbijt moet nog even wachten, want de eerste ronde langs de netten en kooien moet gemaakt worden. En altijd is het spannend; is er wat gevangen?

De vogels die in de netten en kooien zitten worden voorzichtig losgemaakt en in een zakje gedaan. Leen laat het eerst Reinder proberen en als het niet lukt, komen de grote handen van Leen er aan te pas en met grote voorzichtigheid en ervaring worden de soms piepkleine vogeltjes losgemaakt.

 Vervolgens gaan alle gevangen vogels mee naar de Zwaluw en worden de beestjes van een ring voorzien, of als ze al een ring hebben worden de gegevens genoteerd. De soort en geslacht wordt vastgesteld. De vleugels worden gemeten en de dikte van het onderloopbeen wordt gemeten. Dit is om de ringmaat vast te stellen. Een ring moet immers goed zitten, niet te los en niet te strak. Door onderzoek te doen naar de dikte van het onderloopbeen kunnen de juiste maten voor de ringen vastgesteld worden. Dit is een nevenonderzoek van Leen en Reinder. De passie zit duidelijk in de genen!

 Afgelopen week hebben ze al een Tureluur, Boerenzwaluw, maar liefst 5 Watersnippen en een Blauwborst in de rui in hun netten en kooien gehad. Helaas nog steeds geen Groenpootruiter.

Leen is het hele jaar doende met het ringen van vogels op verschillende locaties, maar het ringen op Vlieland blijft voor Leen en Mats een hoogtepunt. In al die jaren hebben ze op verschillende locaties overnacht; in het Posthuis, op het CSK (militaire kamp), maar ook bij Akkie van der Ploeg ( woonhuis bij het Posthuis) in huis.

Als we met zijn drieën naar de netten toegaan, snelt Reinder vooruit om te kijken of er wat gevangen is. En ja, een Blauwborst, 2 kleine Karekieten in de netten  en een Spreeuw in een inloopkooi. Zelfs na 50 jaar vogels ringen is Leen nog altijd enthousiast over de schoonheid van de vogels en ik hoor en zie dat kleinzoon Reinder minstens net zo enthousiast is.

Als we weer bij de Zwaluw zijn, komt Mats meteen kijken. Ook zij is zeer betrokken. Snel en vakkundig meet Reinder de vogels, Leen noteert zorgvuldig en vervolgens krijgen de vogels hun vrijheid terug. Echt prachtig om dit mee te maken!

[slideshow]

 Twee jaar geleden is Leen geridderd in de Orde van Oranje Nassau, vanwege zijn grote betrokkenheid bij het ringen en onderzoek van vogels; een totale verrassing voor hem, maar zeer terecht!

 Bij het afscheid zeg ik dat dit blog deze week erop komt en vraag aan Reinder om het dan aan zijn Opa en Oma te laten zien. Mats reageert onmiddellijk; “Dat hoeft niet hoor, want ik heb een laptop en lees je blogjes regelmatig.” Met een brede grijns verlaat ik deze geweldige mensen en hoop dat ze nog heel lang kunnen genieten van hun passie en Vlieland.