De Veluwe is het thuis van heel veel indrukwekkende dieren, waarvan sommigen je helemaal niet zo opvallen. In deze blog wil ik de mysterieuze bosuil eens in het zonnetje zetten. De bosuil is een opmerkelijke verschijning. Het is een ferme gedrongen vogel, ongeveer zo groot als een kraai, met een grote ronde kop en hele grote zwarte ogen. Maar onder dat indrukwekkende dikke verenpak is de bosuil eigenlijk maar een klein vogeltje.

Spookachtige roep

Het bekendst is de bosuil misschien nog wel om zijn spookachtige roep. Zijn spooky hoe-hoe-hoeoeoe wordt veel gebruikt in griezelfilms! Het zijn de mannetjes die dit geluid maken, en deze wordt vaak beantwoord met een ijselijke kreet van de vrouwtjes. Kijk je niet zo vaak griezelfilms of moet ik je geheugen even opfrissen? Hier kun je het geluid beluisteren.

Nachtbraker met flexibele hals

Het leven van een bosuil speelt zich voornamelijk af in de nachtelijke uren. Hij zit dan op de uitkijk of er een lekker hapje voorbij komt. Bosuilen kunnen prima zien in het donker, zelfs bij het kleinste sprankje maanlicht. Ze eten vooral muizen, kikkers, vogels en andere kleine dieren. Uilen staan bekend om hun hals, die zo flexibel is dat hij bijna volledig rond kan draaien. Dat heeft te maken met hun star naar voren gerichte ogen, die niet kunnen verdraaien in hun kassen. Door hun flexibele hals kunnen zij toch goed om zich heen kijken.

Jagen op puur gehoor

Uilen kunnen onvoorstelbaar goed horen. Zelfs zó goed, dat ze puur op hun gehoor kunnen jagen wanneer het pikkedonker is. Ze gebruiken daarvoor de verschillen in tijd én intensiteit waarmee het geluid van een prooidier met het linker- en rechteroor wordt opgevangen. Zo kunnen ze de richting van het geluid nauwkeurig bepalen. Dat gaat alleen als de oren ver genoeg uit elkaar liggen. Bij de bosuil is de gehooropening aan de ene kant van de kop daarom hoger dan aan de andere kant, zodat die afstand net groot genoeg is. Ken je de beelden van uilskuikens die constant met hun kopje zitten te draaien en te bewegen? Kuikens oefenen veel om die verschillen tussen het linker- en rechteroor te leren. Dan vergelijken ze dus het geluid in al die verschillende houdingen.
Rond hun ogen hebben bosuilen een cirkel van veren, die de ‘sluier’ wordt genoemd. Daardoor hebben mensen vaak het gevoel dat een uil een gezichtsuitdrukking heeft. Die cirkel wordt echter gevormd door stijve veren die bijzonder gevormd zijn, waardoor geluid tot wel 10 x wordt versterkt en naar de oren geleid wordt.

Luisterexcursie bosuilen

Staatsbosbeheer vindt dit dier zo bijzonder, dat er speciale bosuilenexcursies georganiseerd worden. Na een korte uitleg over het verborgen leven van de bosuil, ga je samen met de gids op pad door de donkere bossen. Onder de sterrenhemel leert de gids je de geheimzinnige roep te herkennen. Je dwaalt over ongelijke paden door het geheimzinnige bos. Het is een spannende luisterexcursie, die geschikt is voor het hele gezin. Ook in de kerstvakantie! Ga je een keer mee?
Bekijk de locaties hier.

Veel plezier!