Zeg je Veluwe, dan denk je bos. Uitgestrekt, eindeloos. Om in te dromen en te dwalen tot je geen boom meer kan zien. Omringd door die bossen heb je hei waar de witte wieven wonen. Ze dansen met de herder en zijn schapen tot de heide bloeit. En in hun bronsttijd burlen de herten, blaffen de reeën en slaken de zwijnen oerkreten waar je haren te berge van reizen. Dàt is de Veluwe. Ook.

Maar de Veluwe is ook water. Sprengen en beken doorkruisen stad en land. Lang geleden gebruikt en weer afgedankt. Soms ondergronds gelegd, vergeten en nu opnieuw naar boven gebracht, zoals in Apeldoorn. In ere hersteld. Die sprengen zijn heldere beekjes snelstromend water en zijn een wereld op zich waar o.a. het ijsvogeltje zich prima thuis voelt. Vele uren heb ik er al doorgebracht, bij ‘mijn’ spreng in ‘mijn’ bos. Daar vloog een ijsvogel rakelings langs mij, ik voelde de luchtstroom van zijn snelle vleugelslag. Ik zag er gele kwikstaarten hoppend in de modder mugjes vangen, en eens struikelde ik bijna over een zonnende ringslang die zich gauw terugtrok in het water. En toch is het ‘gewoon’ een losloopgebied voor honden en hun baasjes.

Van boven naar beneden
Deze week ging ik het voor het eerst dat water in met mijn camera en ontdekte de wonderlijke wereld van de spreng. Een greep uit de foto’s:

Beweging
Daar sta ik dan, onzichtbaar voor de wandelaar. Wijdbeens over het smalle beekje en met mijn neus er bijna in. Er plonst een bezoekende hond in en snel verschrikt weer uit het water. Kolkend water en golvend zand zijn het gevolg.

Een laatste blik omhoog vanuit het water. Weerspiegeling van bodem en een waterig bos zijn het resultaat.

Perspectief
Koude handen, natte mouwen en een paar keer bijna in het water geplonsd. Ik hou het voor gezien, die onderwaterwereld. Tot mijn blik valt op de plassen smeltwater die her en der verspreid liggen door het bos. Nog even spelen dan. Ontdek de wondere wereld van ijswater!

Een laatste blik op smeltende sneeuw. Het was een leuke ontdekkingstocht in het winterse water, maar de lente hangt nu in de lucht. Ik ruik haar! Stille vlinders roeren zich in mijn buik en ik verheug me. Mocht je binnenkort iemand op z’n kop in het waterbassin bij Radio Kootwijk zien hangen, dan ben ik dat waarschijnlijk. Dan hebben mijn vlinders de kikkervisjes ontdekt.

Nog een terugkijktip. In de serie ‘Wildernis onder water’ gaat de laatste aflevering (van vrijdag 10 februari) o.a. over Apeldoorn. Je kan de aflevering (of de hele serie) hier terugkijken.