www.boswachtersblog.nl/ Utrecht

Speuren naar sporen 2.0

8 april 2020 Boswachter Jelle Bais in Utrecht

Foto: Cees Keur

Speuren naar sporen heeft mij altijd geïntrigeerd zeker als het gaat om sporen van dieren in de natuur. Aan sporen van dieren kan je zien hoe ze leven en wat hen allemaal bezig houd.
Een reebok die zijn territorium afbakent door middel van het schuren met zijn geweitje langs struiken, een vos die zijn geur achter laat op plekken in zijn jacht gebied of een das die op vaste locaties mestputjes achterlaat. Het leert mij veel over deze dieren in het gebied waarin ik werk.

het lijkt zomaar een berg zand maar …

Maar ook de mens laat sporen achter in het terrein, sporen waar je waarschijnlijk zomaar op je zondagse wandeling aan voorbij zou lopen. Als je deze sporen zou kunnen herkennen en misschien zelfs “lezen”, wordt je zondagse wandeling door de natuur ineens een stuk spannender.

Mensen lieten in het verleden bv grafheuvels achter waarin zij hun dierbare begroeven. Nu is dit vaak een heuvel in het landschap dat je snel zult herkennen. Zo nu en dan wordt er zo`n heuvel onderzocht en komt men een heleboel te weten over hoe de mensen in het verleden leefden aan de hand van de spullen die soms gevonden worden. Maar ook van de stuifmeelkorrels die door verschillende omstandigheden terecht kwamen in de verschillende grondlagen van zo`n heuvel leert men veel, bv welke planten er in die tijd in de omgeving groeide.

Nu zijn er ook sporen van mensen te vinden die niet meteen zo in het oog springen maar er wel degelijk liggen. Oude karresporen uit de middeleeuwen bijvoorbeeld. Sporen die je met het blote oog niet zo snel ziet maar met kennis zie je de doorgaande weg door het landschap snijden, en met een beetje fantasie, zie je zo`n kar door het landschap hobbelen, voortgetrokken door een os over zo`n oud karrenpad. Ik heb veel fantasie gelukkig dus ik zie ze regelmatig langs trekken. Of oude landbouw akkertjes, ook wel celtic fields genoemd die te herkennen zijn aan kleine grondwalletjes als zoom omgegeven om een akker.

Maar ook hier geld weer als je er geen kennis van hebt loop je er aan voorbij en dat is natuurlijk jammer.

Op het moment is er een project gestart met de naam “Erfgoed gezochtwww.erfgoedgezocht.nl dat u als geïnteresseerde de mogelijkheid biedt om samen met professionele archeologen de Utrechtse heuvelrug, d.m.v. satellietbeelden, af te speuren naar sporen uit het verleden. Zeker in deze vreemde tijd is dit op de computer een leuke bezigheid.

In een artikel in de kaap staat hoe het werkt en wellicht komt u nog iets moois tegen op de Utrechtse heuvelrug waarvan niemand een flauw idee had. Mocht de link later niet meer werken google dan op: Online speuren naar archeologische resten op de Utrechtse Heuvelrug.

veel plezier!

Ik ben benieuwd!!

reageren

geef een reactie

  • Johan Sterenborg
    9 april 2020 om 14:38

    Hallo Jelle, Leuke blog! Uit eigen ervaring (Provincie Utrecht) weet ik dat er veel uit luchtfoto’s is te herleiden. Bij graafwerkzaamheden in Amersfoort hebben we ooit gebruik gemaakt van luchtfoto’s van Engelse jagers, die na een bombardement langs spoorlijnen moesten laten zien wat de schade was en een inschatting van eventueel nog aanwezige blindgangers. We hebben er op basis van het bestuderen van die foto’s midden in een woonwijk toch twee blindgangers weten te traceren. De mijnopruimingsdienst heeft ze deskundig onschadelijk weten te maken.
    Ook hebben we oude op het maaiveld onzichtbare watergangen middels luchtfoto’s weten te traceren. Sommige zijn in hun oude luister hersteld en zijn nu natuurjuweeltjes.
    Met hartelijke groet, Johan

  • Kees Jan
    8 april 2020 om 16:34

    Hoi Jelle, mooi blog. Leuk om via het AHN eens een kijkje te nemen in de omgeving. Paar jaar geleden meldde zich een amateur-archeoloog bij ons met de vraag of wij iets wisten van een soort akkertje, midden in een bosvak, met daarom heen een walletje. Niemand ooit opgevallen. Via het AHN de locatie eens beter bekeken en vervolgens opgezocht in het bos. En inderdaad, een akker-achtig perceel midden in het bos, met daarom heen een wal van 30×30 meter en zo’n 50 centimeter hoog. Het is verbluffend wat je kunt zien!

    En hartelijke groet en tot ziens,
    Kees Jan

i

Mis geen enkel bericht van dit boswachtersblog