default

Inmiddels is het winter op Texel. De nodige stormen hebben het eiland al geraakt en zoet en zout water bepaalde op sommige momenten het beeld. Voor natuurontwikkeling een belangrijke periode. De natuur ´slaapt´ natuurlijk een beetje in, maar extreme omstandigheden zijn zeer bepalend voor het uiterlijk van onze mooie duingebieden, kwelders en stranden. Stormen maken letterlijk vormen en langdurige nattigheid in de duinen bepalen het beeld voor het aanstaande voorjaar. In dit blog meer over dit fenomeen.

Zoet water in de duinen

Laarzen aanbevolen, op sommige wandelpaden in de Texelse duinen, heb je ze echt weer nodig. Het Biesbosch-landje staat alweer weken onder water en ook rondom de ‘Nattevlakweg’ is het weer nat.  Op een lange donkere avond dook ik in het boek in het voetspoor van Jac. P. Thijsse van Toon Fey. Ik blijf hangen bij een alinea over de Texelse duinen zoals die er in het begin van de vorige eeuw uitzagen. Een citaat; ‘En overal blonk water’

Hoe historisch dit ook niet klonk, ik had direct een beeld! De Westerduinen bijvoorbeeld. Het gecultiveerde afwateringskanaal , de Moksloot, is nog zichtbaar. Een harde rechte lijn in het landschap. Veel natuurlijker zijn de verschillende laagtes eromheen met een pallet aan kleuren door de verschillende vegetaties. Een indrukwekkend (nat) beeld. Sommige valleien zullen langzaam opdrogen. Het gebied watert nog steeds af van noord-naar-zuid, maar wel meer door natuurlijke laagtes dan door het ontwateringskanaal van toen.  Het water is bepalend voor de vegetatieontwikkelingen. Moerasachtige delen wisselen af met potentiële locaties waar veenmos als een spons water vast kan houden in de toekomst. Essentieel voor periodes met droogte voor zowel de natuur als de landbouw.

Slufter al een keer kopje onder

Eind november hadden we al te maken met storm Conall, die de boel in het duin flink liet stuiven. De naamloze storm van 6 december duwde, met een harde noordwester, zeewater tegen de Zanddijk in de Slufter. Met daglicht en dat is fijn in december.  Een unieke ervaring om de dynamiek van dit gebied te ervaren. Ik was er toen het water zich al aan het terugtrekken was. Het zoute water was ook bij de lager gelegen  Skeer ( of Scheer ) terecht gekomen. Een zoute overstromingsvlakte die slechts bij exclusieve omstandigheden kan ‘doorspoelen’. Dat is wat er gebeurd. Er komt zand, schelpen en slib naar binnen en oude (plant) resten spoelen weg . Het hoge water creëert nieuwe geultjes en slenken en er vindt wat afslag plaats van uitgezakte lage duintjes. Dit zijn de momenten dat de Slufter zijn fraaiheid ontwikkeld. Schelpenruggen die zijn afgezet zijn volgend voorjaar misschien wel broedgebied van ( nog ) meer dwergsterns? Spannend! Het enige pijnlijke blijft de enorme hoeveelheid plastic en ander afval in het vloedmerk. In het nieuwe jaar zullen we jullie weer uitnodigen om samen met de boswachters voor het broedseizoen een schoonmaakshift uit te voeren. U hoort van ons!