Uitzicht vanaf het uitkijkpunt Het Diepe gat

Daar zit je dan, een week lang. In een houten keet van drie bij zes meter, verdeeld in twee compartimenten. Het voorste deel is om te zitten, het achterste om te slapen en te koken. Slapen in een stapelbed (niet handig als je daar met jouw partner zit) en koken op een zielig driepits brandertje. Gelukkig zit het chemisch toilet in een apart hok achter de keet en afgesloten door een deur. In de ochtend even lekker douchen is er niet bij, geen stromend water in de tent. Water zit in jerrycans, die je ook nog eens zelf moet vullen.

Het pad naar de keet is verrekte steil, waarna je op het terrasje voor de keet uitkomt. Daarop liggen allemaal onregelmatige bakstenen kriskras door elkaar en rond het middaguur is er helemaal geen schaduw. Met een uitzicht van niks op vlierstruiken en duindoorn. Rondom staat overal brandnetel, waar je eventueel aan kunt steken. ‘s Nachts zoemt er, met een beetje geluk, maar één vervelende steekmug rond je hoofd.

Maar wat een geluk om daar als vrijwillige vogelwachter te mogen zitten. Want achter deze keet op slechts enkele meters is de Slufter. Eén van de meeste unieke natuurgebieden van ons land. Tweemaal daags stroomt het zeewater uit de Noordzee naar binnen en eindigt bij het Diepe Gat. Op het uitkijkpunt aldaar heb je een prachtig uitzicht op plassen en kreken met een weelde aan vogels. Soorten verschillen per dag, week en maand, teleurgesteld zul je niet gauw zijn. Tenzij je laat op de dag bent en de zon met haar tegenlicht het zicht op de vogels belemmert. Maar dan kun je van een prachtige zonsondergang genieten.

Niet alleen van de natuur kun je genieten. Er komen veel bezoekers langs, ieder met of zonder een verhaal. Vooral die wel wat te vertellen hebben zijn de moeite waard. Toen ik dit jaar in de tweede week van augustus als vogelwachter bij het Diepe Gat aanwezig was, viel het mij op dat ik een groot aantal nationaliteiten voorbij zag komen. Vooral Nederlanders en Duitsers “stonden op het menu”. Daarnaast Belgen, Fransen, Engelsen, Denen, Tsjechen, Italianen, Spanjaarden, Canadezen, Indiërs en een Russin.

Het Diepe Gat is een ideale locatie om met bezoekers in gesprek te gaan. Met de Nederlanders was dat nooit een probleem. Leuke gesprekken over het ontstaan van de Slufter of over de vele vogels die op of rond het Diepe Gat te zien zijn. Helaas heb ik geen talenknobbel, maar omdat ik een paar jaar in Engeland heb gewoond, beheers ik het Engels zeer goed. Met veel buitenlanders waren gesprekken meestal geen probleem omdat die in het Engels gingen. Door mijn kennis van de Engelse vogelnamen kon ik hen ruimschoots van de gewenste informatie voorzien.

Helaas, en dat is niet om te discrimineren, met Duitsers was dat wat lastiger, vooral omdat sommigen uitsluitend Duits praten. Want na een paar woorden Duits ga ik regelmatig ongewild over in het Engels. Gelukkig was dat nooit een groot probleem, maar van lange gesprekken was jammer genoeg geen sprake. En dan die Duitse vogelnamen! De Löffler en de Turmfalke zijn nog wel te doen, maar de meeste waren voor mij helaas niet te doen.

Gastblogger en vrijwillige vogelwachter: Paul Mentink