Zijn we voor nu even uitgewaaid? Na 2023 met storm Agnes, Babet, Ciarán, Debi, Elin, Fergusen Gerrit. Was het op 2 januari 2024 Henk die Texel even aanpakte. Het bleef ook maar regenen, met dikwijls nachten met 30 mm. Op sociale media doken foto’s op van stromende beekjes in het duinlandschap en de kustafslag was met name ten zuiden van paal 12 indrukwekkend te noemen. Een plek die het meest veranderd met extreem weer is de Slufter. Stiekem de mooiste plek die we als boswachters van Staatsbosbeheer beheren, zonder dat we er eigenlijk veel voor hoeven doen. Al die wind en dat hoge water zijn voor dit gebied landschapsvormend.

Doorspoelen

Tijdens (storm) vloed kan een buitendijks gebied als de Slufter even lekker doorspoelen. Nu in de winter is dat de perfecte tijd. Vogels zitten niet met hun nesten op de grond en kunnen rustig even verplaatsen naar een droog stukje Texel. Oude dode plantresten worden meegenomen door het wassende water en ‘geparkeerd’ in het vloedmerk. Deze dikke pakketten zie je nu liggen langs de Zanddijk tussen de Sluftertrap en het uitkijkpunt aan de Oorsprongweg. Al die oude plantresten zorgen voor extra voedselrijke omstandigheden. Dit zijn de plekken waar je in de zomer veel verruiging ziet met distels en andere kruiden. De lagere kwelders zijn weer even ‘verschraald’. Wat in dit geval wil zeggen dat er weer ruimte is voor kleinere bloeiers. Lamsoor, zeekraal, Engels Gras kleuren het gebied straks weer lilapaars. Een deel van de zaden van deze zoute soorten zijn ook meegenomen door het water en elders in het gebied achtergelaten. Zo ontstaan er ook weer nieuwe groeiplaatsen van deze mooie bloemen.

Steil wandjes

Tijdens (super) storm neemt het zeewater stukken duin mee. Het slaat met brute kracht af. Wat ontstaat zijn hele steile zandige wandjes. Een soort klifjes. Voor het oog ziet het er kakelvers uit, zand wat lang onder het oude zand verstopt heeft gezeten. Het zijn de perfecte plekken voor pioniers. Wilde bijtjes die er een nestje win willen graven bijvoorbeeld, maar ook tal van zandloopkevers. Steeds vaker profiteren op Texel ook oeverzwaluwen van dit natuurlijke fenomeen. Zo mooi als de natuur het kan maken, kunnen mensenhanden het niet. Vanaf eind maart druppelen de eerste oeverzwaluwen het land binnen. De zandbruin gekleurde vogeltjes zijn een beetje afwijkende zwaluw. Ze hebben bijvoorbeeld geen diepgevorkte zwaluwstaart. Op de borst hebben ze een lichtbruin halsbandje. Ze graven in mum van tijd diepe nestpijpen. Letterlijk wordt het zand de nestgang uit getrappeld. Vervolgens gaan ze snel over tot broeden. Het blijft dan kwetsbaar, want een nestpijp kan zo vernield worden. Daarom zetten we regelmatig een kolonie oeverzwaluwnesten af met een touw en een bord. Pech kunnen de vogels ook hebben, als er tijdens een stortbui in de zomer zand naar beneden stort. In de Slufter heb ik na deze ‘ruige’ winter alweer wat geinige zwaluwwandjes gezien. Natuurlijk houden we goed in de gaten of de oeverzwaluwen ze weten te ontdekken. Nog even geduld.

Oeverzwaluwen vliegen af en aan (foto Marco van de Burgwal , Staatsbosbeheer)