Als ik één geluid pertinent niet hoorde in mijn vroegere werkgebied de Biesbosch is het wel het indrukwekkende ‘gehoee’ van de mannelijke eidereenden. Het is een geluid wat mij direct herinneringen geeft van vroegere vakanties en mijn tijd als stagiaire hier op het eiland. De allerbeste plek om het geluid van eidereenden te horen en te zien is de Slufter. In die setting , dit meemaken , is Texel op zijn best als je het mij vraagt. Een decor wat altijd in beweging is en dan dat ver dragende ‘gehoee’. Heerlijk!

Van olijfgroene hals naar bruin met wit rommelpak

Eiders zijn vogels die je jaarrond tegen kan komen op en rond het eiland. Bij iedere strandovergang dobberen wel groepjes mannen en vrouwen achter de branding. Ook bij de IJzeren Kaap , de Mokbaai en de Prins Hendrikzanddijk vind je dagelijks eidereenden. De mannetjes zijn gemakkelijk te herkennen. Ze zijn nogal groot en contrastrijk. Glanzend wit met zwart en dan die fraaie olijfgroene tint in de hals en licht roze nek. Als je zo’n mooi getekend exemplaar hebt , weet je dat je met een volwassen eidereend van doen hebt. De vrouwtjes zijn , net als de meeste vrouwtjes bij eenden, bruin en onopvallend. Dat is maar goed ook, want als een eidervrouw ligt te broeden moet ze  natuurlijk niet teveel bekijks trekken. Nog heel even zien de eiders er op hun best uit, maar in de zomer is het ook de tijd om te ruien. Eenden doen dat gedurende een periode in de zomer. Tijdens de slagpenrui kunnen ze zelfs 6 weken niet vliegen. Het oogt allemaal wat rommelig en minder strak. Een groot contrast met het voorjaar waarin de mannen op hun allerfraaist met hun ‘gehoe’ inzetten bij de vrouwen. De eiders dragen in de zomer even een bruin met wit rommelpak!

Baltsende eiders zijn soms prachtig te zien nabij het Diepe Gat in de Slufter ( foto Thomas van der Es) 

Uniek op internationaal niveau.

Het is tijdens mijn eerste maanden op het eiland rondom indrukwekkend om mensen te ontmoeten die veel weten en vertellen over ecologie, natuur en soorten. Deze onderzoekers ( vaak woonachtig op Texel) kijken soms al tientallen jaren naar een bepaald gebied of diersoort. De eiders horen wat dat betreft bij Cor Smit. Cor kijkt dit jaar specifiek naar het broedsucces van deze eenden. Hoeveel jongen worden er echt groot!? Een vraag die belangrijk is voor deze typisch Texelse soort. Het is hier dan misschien vanzelfsprekend of ‘normaal’ om deze mooie dieren te zien. De Nederlandse waddeneilanden zijn de zuidrand van hun verspreidingsgebied en eiders zeggen veel over het voedselgebied de Wadden. Kokkel en mosselbanken zijn van levensbelang voor eiders en zoveel meer diersoorten. Niet alleen het beschermen waard, maar vergeet niet ervan te genieten. Dat kan de komende weken dagelijks bij de vrijwillige vogelwachters van Staatsbosbeheer. Ze  zijn te vinden bij het uitkijkpunt Diepe Gat aan het einde van de Oorsprongweg en langs de Mokweg nabij de Geulplas aan de zuidkant van het eiland.