Zoet-zoutovergangen, typisch Nederlands nu zeldzaam, ook op Texel.
Achtbunder
Zoet-zoutovergangen zijn gebieden met een geleidelijke overgang van het zoetwater milieu van het land naar het zoutwater milieu van de zee. Door inpoldering van de overgangsgebieden en verbetering van dijken en sluizen is de overgang van zoet naar zout nu meestal abrupt. Terwijl deze overgangen juist ruimte bieden aan bijzondere soorten en soorten die een deel van hun leven in één van beide gebieden doorbrengen.
Zoet-zoutovergangen herstellen
Landelijk is herstel van zoet-zoutovergangen om zo planten en dieren die hier thuis horen meer ruimte te geven een belangrijk aandachtspunt. De vismigratierivier in de Afsluitdijk en het Kierbesluit voor het Haringvliet zijn daar de opvallendste voorbeelden van. Op Texel is gekeken of stukken die vroeger bij De Slufter hoorden hier weer verbinding mee kunnen krijgen. Rijkswaterstaat en Staatsbosbeheer hebben de mogelijkheden bekeken, waarbij de veiligheid (zeewering) de randvoorwaarde was. Waar het veilig kon is daarna gekeken of het voor de natuur ook de beste oplossing en of het betaalbaar was. Rond De Slufter zijn Groene Hoek, Achtbunder en de Bunkervallei weer aan het Sluftersysteem toegevoegd. De Nederlanden, het gebied ten zuiden van het Slufterdijkje, dat ook deel van het Sluftersysteem, heeft uitgemaakt viel, af vanwege de hoge natuurwaarden onder zoete omstandigheden.
Slufter kreeg stukken terug
In 2002 zijn de Bunkervallei (in de 2e Wereldoorlog afgekoppeld) en de Groene Hoek, na de Watersnoodramp afgedamd, weer toegankelijk gemaakt voor de zee tijdens winterstormen. Het dammetje van de Bunkervallei was zo afgesleten dat zeewater er de meeste jaren wel binnen kon. Het liep daarna niet meer goed weg. Door het weghalen van deze drempel komt er vaker zeewater in, maar loopt het sneller weg. In combinatie met het zoete kwelwater uit de duinen is het hier weer zoet met een incidentele zoutbelasting. De Groene Hoek had helemaal geen contact meer met het zeewater. Hier zijn twee dammetjes weggehaald. Ook hier zal de zout invloed beperkt zijn door zoetkwelwater uit de duinen. Deze zoete kwel kan de komende jaren toenemen nu de ontwatering van de Hanenplas wordt beëindigd. De kwel zal hier sterker zijn dan in de Bunkervallei. De Achtbunder is in 2012 als derde gebied weer voor de zee toegankelijk gemaakt. Juist situaties met een beperkte zout invloed zijn het hardst in oppervlakte achteruitgegaan, ze zijn relatief eenvoudig in te polderen.
Natuur benut geboden kansen
Om de natuur hier weer de kans te geven zich zo te ontwikkelen als op een dergelijke plaats hoort is de aanwezige vegetatie en humuslaag weggehaald door te plaggen. Zonder plaggen ontstaat een storingsreactie en gaan hier niet de planten groeien die op deze bijzonder plek thuishoren. De erbij horende dieren vinden dan ook geen plek. Bijzondere soorten als Sierlijk vetmuur, waterpunge, strandduizendguldenkruid, knopbies, maar ook bekende Sluftersoorten als lamsoor, zeealsem en zeekraal hebben de weg hier naar toe al gevonden. Staatsbosbeheer zoekt nu vanwege de provinciale opdracht om PAS-maatregelen (Programma Aanpak Stikstof) uit of het Kippenland in de Eierlandse Duinen geplagd kan worden. Daarbij zal opnieuw beoordeeld worden of het weer door te trekken van de zoet-zoutovergang onder de Krimweg door nuttig en wenselijk is.
Filmpje pakken: De Slufter op Texel; tijdens en na de Sinterklaasstorm 2013
geef een reactie
Glimmie
Heel boeiend allemaal. De natuur op Texel heeft dus best wat hulp nodig door een vakman; de boswachter. Normaal gesproken denk je dat alles wel vanzelf gaat. Al die natuurgebieden op Texel krijgen voor ons steeds meer meerwaarde nu wij regelmatig op de hoogte gehouden worden dankzij deze mooie nieuwsbrieven. Ga zo door.
Volgend jaar komen wij weer.
Boswachter Erik van der Spek
graag gedaan en tot volgend jaar