Buiten het broedseizoen kun je bij Staatsbosbeheer in de Duinen van Texel op bijzondere wandelpaden lopen. Tot 1 maart zijn ook de ‘groene routes’ beschikbaar. Dat maakt het mogelijk om langs de Moksloot te wandelen, het water dat driedoornige stekelbaarsjes benutten om vanuit zee duinplassen te bereiken. Deze ongeveer 20km lange wandeling vanaf de veerhaven naar Ecomare maakt laat bijzondere stukken van het Nationaal Park de Duinen van Texel beleven. Met de bus kunt u terug naar het startpunt of een ander locatie.

De Moksloot is in 1880 om het zuidelijk deel van de duinen van Texel te ontwateren om de aanleg van weilanden mogelijk te maken. De duinbeek de Aalloop die water uit het duin naar de Mokbaai bracht is toen gekanaliseerd en verlengd tot bijna bij Ecomare. In 1993 heeft Staatsbosbeheer de ontwatering zo goed mogelijk op het niveau van de Aalloop teruggebracht en veel voormalige weilanden geplagd om de natuur van natte duinvalleien weer een kans te geven. Vanaf de veerhaven loop je langs de Mokbaai naar de Moksloot toe, je hebt dan gelijk een prachtig zicht op deze mini Waddenzee en is gek wanneer je dan niet allerlei soorten vogels op de kwelder ziet foerageren.

Vistrappen voor stekelbaarsjes

Let wanneer je in de duinen langs de Moksloot begint te lopen op de visstrappen. Deze maken het driedoornige stekelbaarsjes mogelijk om nadat ze in zee zijn opgeroeid in zoetwater eieren te leggen. Goed voor de stekelbaarsjes en voor de vogels die stekelbaarsjes eten. Een stekelbaarsjes dat in zee is opgegroeid is een keer zo lang en vijf keer zo zwaar als een driedoorn die in zoetwater opgroeide. Ze leggen daardoor meer eieren en viseters vullen hun maag er beter mee. Vistrappen voor stekelbaarsjes bestonden nog niet, we zijn er als boswachters van Staatsbosbeheer dus best trots op dat we deze hebben laten ontwikkelen.

Batterij Den Hoorn

Wandelend langs de Moksloot zie je op het Loodsmansduin, toen dit duin aan het strand lag keken de loodsen vanaf het duin uit naar klanten, de commandopost van de Batterij Den Hoorn. Dit Rijksmonument en in 1939/40 door het Nederlandse leger aangelegd als onder deel van de stelling Den Helder. Het Molengat werd toen diep genoeg voor grote schepen en moest verdedigd kunnen worden. Het uitzicht is een uitstapje van de route waard. Het geschut stond in De Bollekamer en is niet gebruikt tijdens de gevechten tegen de bezetters. Onder tussen is het Molengat weer te ondiep voor grote schepen en bestaat de kans dat het gedicht wordt door de richting Texel opschuivende Razende Bol. Lopend langs de Moksloot is het niet goed voor te stellen dat deze vallei tot begin 18e eeuw het Spanjaardsgat was, waardoor schepen naar zee zeilden.

Bollekamer

Na het oversteken van de weg loop je door de Bollekamer. Toen Texel in de 13e eeuw een eiland werd vormde het oudste deel van deze duinen een duingebied dat aangehaakt was aan de stuwwal die vanaf Den Hoorn tot Oost boven de zeespiegel uitsteekt. De keileem van deze stuwwal zit hier ook onder het duinzand. De stuwwallen van Texel, Wieringen en Gaasterland vormen samen een reuzen strekdam, waardoor Laag Holland kon ontstaan in onze rivierdelta. Na het oversteken van de volgende weg loopt u door de Westerduinen, genoemd naar het dorp de Westen. Ooit het belangrijkste dorp van Texel, maar door overstuiving met duinzand verdwenen. Grootschalige verstuiving komt al zeker sinds het begin van de 19e eeuw op Texel niet meer voor. Om dit te voorkomen is het agrarisch gebruik van de duinen toen geregelementeerd. Een deel van de Westerduinen is vanaf eind 19e eeuw bebost voor de houtproductie, dit gebied heet nu De Dennen. Eerst zijn er toen sloten gegraven omdat veel gebied te nat was voor bosaanleg. Dit leidde tot verdere verdroging van de resterende duinen, bovenop het effect van het graven van de Moksloot. Via de Bleekersvallei komt u bij Ecomare.

Routebeschrijving

Meer informatie over wandelroute Moksloot vindt u op https://www.staatsbosbeheer.nl/natuurgebieden/texel/routes

Hier kunt u de route ook downloaden.