Wat is het een mooi gezicht: de lichtlila bloeiende planten langs de buitenste duinenrij bij de zee. De plant heeft vettige, vlezige bladeren. De zeeraket bloeit volop waar het strand wat hoger is. Op plekjes waar de duintjes beginnen te ontstaan, zoals zuidelijk van de Eierlandse Dam, de Hors maar ook in de zeereep tussen Westerslag en Jan Ayeslag komt hij veel voor . Menig strandhuisje heeft deze plant in de ‘achtertuin’.

Nectar op het strand

Deze plant is heel goed bestand tegen stuivend zand, zout en ook wel tegen een overstroming. Het is altijd fantastisch om een ontkiemende plant in het vroege voorjaar te zien. Op een kaal stuk strand vol met strandribbels, wurmt zich dan een enkel plantje omhoog met opvallend lange kiembladen. De wortel priemt door het zand naar een plek waar bijvoorbeeld zeewier onder gestoven ligt. Later in de zomer is dit uitgegroeid tot een behoorlijke pol. De zeeraket komt ook veel voor langs de strandslagen waar hooi  of stro is opgebracht.

De zeeraket – een familielid van de uitgebreide familie van mosterd, kool en pinksterbloemen –kan tot in november nog bloeiend worden aangetroffen. Doordat de plant veel nectar aanmaakt  is deze heel aantrekkelijk voor veel insecten. Er komen op zonnige nazomerdagen dan ook flink wat vlinders, bijen, hommels en zweefvliegen op af.

Blindelings op zoetigheid af

Heel vaak zit daar de blinde bij tussen. Alles aan deze naam klopt niet: het is geen bij, maar een zweefvlieg. Hij lijkt dan wel op een bij – heeft dezelfde kleur en grootte als een honingbij en zoemt ook nog – maar kan niet steken. Ook het blind zijn is een sprookje:  deze zweefvlieg heeft een rij haren op de ogen, waardoor men mogelijk dacht dat het dier blind zou zijn. Door de overeenkomst aarzelen vogels deze op te eten, uit angst voor een steek. Het is een sterke zweefvlieg en hij kan dan ook als een helikopter stil staan in de lucht voordat hij gaat snoepen van de bloemen. De blinde bij komt  in principe overal  voor.

De larven zijn wel echt blind en leven vaak in smerig, stilstaand, zuurstofloos water en voeden zich daar met bodemafval. De larven hebben aan de achterkant een lange uitschuifbare buis waarmee ze zuurstof uit de atmosfeer kunnen opnemen. In een ingewaaide plastic jerrycan met vervuild water kunnen deze rattenstaartlarven al leven.

Verspreiding over korte en grote afstand

Na de bevruchting door insecten ontstaan aan de zeeraket merkwaardig gevormde vruchten. Deze kurkachtige vruchten bestaan uit twee delen. Vaak valt het bovenste stuk er als eerste af. Ze kunnen drijven en worden zo door het zeewater en de wind verder verspreid. Het onderste deel blijft vaak aan de plant achter en als de afstervende plant onder het zand verdwijnt kunnen deze zaden in het volgend jaar daar ontkiemen.

Zo kunnen we nu dus nog op veel plekken van deze bijzondere plant genieten.