Mare van der Mast

Dorpszicht

Het hoogste punt van een dorp is een kerk.

Een lied of gebed stijgt daar op

naar de toren en de vogel

die draait in de wind.

Het hoogste punt van dit landschap is de bank.

Verscheept en in stilte

van boom tot twee planken

waarop ik kan luisteren

naar dit vertakkende land.

Mijn verwachting was weinig

en het vermoeden haast niets, maar

ik zag hier een dorp, een dorp in het klein.

Nerven verfijnen net als de kreken.

Kievit komt terug van een lange reis.

Zand zakt in de kom van grootmoeder slenk.

Grutto roept een bode voor de nieuwe lente.

Het riet zwaait naar het stromende water.

Zout in de grond is nergens gelijk.

Vogels zijn niet meer bang voor het dier dat hen grijpt.

Het bos van gevaar is gekapt voor de weide.

Een spriet verdort naar later.

Ik vond hier het kleine, groter dan ik.

Mare van der Mast 17 februari 2017

Dit gedicht is gemaakt en voorgedragen de eilanddichter Mare van der Mast ter gelegenheid van de oplevering van dit natuurgebied na de inrichting door de Provincie Noord-Holland

Dorpzicht Texel, na natuurinrichting feestelijk opgeleverd door provincie Noord-Holland