Aan de duinvoet is de zeeraket een opvallende verschijning in zomer en herfst. De lila bloempjes geuren naar honing en worden dan ook door veel insecten bezocht. Vlinder, bijen, zweefvliegen en veel anderen fladderen en zoemen er om heen. Deze een jarige plant bloeit vanaf het begin van de zomer tot ver in de herfst en staat nu nog volop in bloei. Voor insecten die als volwassen dier overwinteren is het nu een belangrijke voedselbron om een voedselvoorraad voor de winter op te bouwen. Of dit als lichaamsvet is of ook als wintervoorraad zoals bij hommelkoninginnen. Van een hommelvolk overwinteren alleen de nieuwe koninginnen in hun winterverblijf maken ze van was een kleine honingpot die ze vullen met nectar als voedselreserve.

Bijzondere plant

De bladeren van de zeeraket zijn bleekgroen, de plant wordt tot ongeveer een halve meter hoog. Zeeraket heeft bijzondere vruchten aangepast aan de verspreidingsmogelijkheden van hun belangrijkste groeiplaats de kustzone. De bloem heeft 6 meeldraden, vier lange en twee korte. De vrucht bestaat uit tweedelen en krijgt wanneer die rijp is een kurkachtige wand. Het bovenste deel, de muts, breekt als hij rijp is makkelijk af. Door de kurkachtige wand kan dit deel drijven wanneer bij storm het water hoog genoeg komt. Ze kunnen dan een week drijven en wanneer ze hoog en droog afgezet worden op een geschikte plaats kiemen. Het tweede deel van de vrucht blijft aan de plant zitten, hierin zit niet altijd een zaad. Wanneer de zeeraket verdord is breekt deze aan de voet af. De wind kan dan de plant met de aanwezige zaden naar een nieuwe groeiplaats laten rollen.

Groeiplaatsen

De zeeraket is langs bijna alle kusten van Europa te vinden en ook langs de kusten van Noord-Afrika, Noord-Amerika en zuid Australië. In het binnenland kan zeeraket voorkomen op plaatsen waar zeezand is aangevoerd en ook op enkele plaatsen langs het IJsselmeer heeft zeeraket zich na de afsluiting van de Zuiderzee kunnen handhaven. Groeiplaatsen van zeeraket kenmerken zich door de aanwezigheid van organisch materiaal dat met zand bedekt is. Dit kan bijvoorbeeld een vloedmerk van aangespoeld wier of hout zijn dat overstoven is, maar ook stro waar wandelpaden mee zijn afgedekt. Bij de vertering van het organisch materiaal komen stikstofverbindingen vrij waar de zeeraket door kan groeien. De jonge planten hebben langwerpige kiembladen en de aardvlo Psylliodes marcida is weer gespecialiseerd in het eten van zeeraket. De larven van deze kleine geelbruine kever mineren (gangengraven) in blad en stengel; de volwassen kevertjes (2-3mm) eten van het blad. Aardvlooien zijn kleine kevertjes met sterke achterpoten, waarmee grote sprongen gemaakt kunnen worden.

Blauwe zeedistel, één van de mooie beschermde soorten in @NPTexel

Vloedmerken, bedreigde soortenrijke mini-milieus op het strand