Achter deze kreet gaat een zeldzaam type natuur schuil. Gebieden waar een geleidelijke overgang van het zoetwater milieu van het land naar het zoutwater milieu van de zee wordt gevonden zijn sterk in aantal achteruit gegaan. Door inpoldering van de overgangsgebieden en verbetering van dijken en sluizen is de overgang van zoet naar zout nu meestal abrupt.

Herstel waar mogelijk
Landelijk wordt geprobeerd om die overgangen waar mogelijk te herstellen om zo planten en dieren die hier thuis horen meer ruimte te geven. Op Texel is bijvoorbeeld gekeken of stukken die vroeger bij De Slufter hoorden hier weer verbinding mee kunnen krijgen. Rijkswaterstaat en Staatsbosbeheer hebben de mogelijkheden bekeken, waarbij de veiligheid (zeewering) de randvoorwaarde was. Dat kon naar het noorden tot aan de Krimweg. Naar het zuiden toen bleek het voor de natuur beter om De Nederlanden zoet te houden en te herinrichten.

Uitbreiding van De Slufter
In 2002 zijn twee valleien in het noorden weer verbinden met De Slufter gebracht. De Bunkervallei, in de 2e Wereldoorlog afgekoppeld, en de Groene Hoek, na de Watersnoodramp afgedamd. Het dammetje van de Bunkervallei was zo afgesleten dat zeewater er de meeste jaren wel binnen kon. Het liep daarna niet meer goed weg. Door het weghalen van deze drempel komt er vaker zeewater in, maar loopt het sneller weg. In combinatie met het zoete kwelwater uit de duinen is het hier weer zoet met een incidentele zoutbelasting. De Groene Hoek had helemaal geen contact meer met het zeewater. Hier zijn twee dammetjes weggehaald, zodat de zee hier bij storm weer toegang heeft. Ook hier zal de zout invloed beperkt zijn door zoetkwelwater uit de duinen. Deze zoete kwel kan de komende jaren toenemen wanneer de ontwatering van de Hanenplas wordt beëindigd. De kwel zal hier sterker zijn dan in de Bunkervallei. Juist situaties met een beperkte zout invloed zijn het hardst in oppervlakte achteruitgegaan, ze zijn relatief makkelijk in te polderen. In 2011 kreeg de zee ook weer toegang tot de Achtbunder.

Kansrijk inrichten
Om de natuur hier weer de kans te geven zich zo te ontwikkelen als op een dergelijke plaats hoort is de aanwezige vegetatie en humuslaag weggehaald door te plaggen. Zonder eerst te plaggen ontstaat een storingsreactie en gaan hier niet de planten groeien die op deze bijzondere plek thuishoren. De erbij horende dieren vinden dan ook geen plek. Bijzondere soorten als sierlijk vetmuur, waterpunge, strandduizendguldenkruid, knopbies, maar ook bekende Sluftersoorten als lamsoor, zeealsem en zeekraal hebben de weg hier naar toe al gevonden. In de Achtbunder is de zeeaster al gevonden, er is nog niet vastgesteld dat de bijbehorende zeldzame schorzijdebij hier ook al van weet te profiteren. Hopelijk gaat ook de brakwaterkokkel zich hier vestigen. Alleen uit De Slufter is deze soort buitendijks bekend. Doordat zoet water uit de Eierlandse Duinen via de Achtbunder naar zee stroomt is hier een grote variatie aan overgangen tussen zoet en zout water te vinden.

Boswachter Erik van der Spek