Eerder schreef ik over nieuwe soorten wantsen die op Texel gevonden zijn. http://staatsbosbeheertexel.wordpress.com/2014/08/25/drie-nieuwe-wantsen-voor-texel/ De onderzoekers keken niet alleen naar natuurgebieden, ook de bloemrijke akkerranden van De Lieuw kregen de aandacht. Ingekort het verslag van Dik Hermes:

Zaadetende wantsen
Akkerranden kunnen in agrarisch gebied belangrijke natuurbronnen zijn. In de Polder Eierland en op ander plaatsen op Texel zijn een flink aantal akkers van dit soort “verwaarloosde” randen voorzien. Ze worden een keer omgeploegd en dan één of meerdere jaren met rust gelaten. Soms ook worden bloemrijke akkeronkruiden ingezaaid, zoals korenbloem, klaproos, bolderik, en gele ganzenbloem. Andere akkeronkruiden komen er uit zichzelf, zoals akkerviooltje, reigersbek, verschillende ganzenvoeten en kamillesoorten. Na een jaar komen tweejarige soorten zoals akkervergeet-mij-niet-je, ossentong en slangenkruid. Stuifmeel en honing trekken al snel vlinders en hommels aan. Niet alleen de bloemen maken deze stroken tot een lustoord voor insecten. Akkeronkruiden leven in zeer instabiele omstandigheden; de grond kan elk ogenblik weer worden omgeploegd. Daarom produceren akkeronkruiden grote hoeveelheden zaad. Deze overvloed aan zaden trekt veel zaadetende insecten, waaronder wantsen, vooral de bodemwantsen en randwantsen aan.
Wie wil weten hoe ze eruit zien, kan via Google kijken, een paar soorten zijn: Cymus claviculus, Nysius thymi, Peritrechus nubilus, Trapezonotus arenarius, Arenocoris falleni, Corus marginatus en Coriomeris denticulatus.

Tijdelijk karakter
De tijd waarin er veel zaadetende wantsen te vinden zijn, duurt echter maar kort, soms maar één seizoen. Drie plekken die echt erg rijk aan soorten waren zijn: de akkerrand tegenover Café de Slufter en een akkerrand aan de Slufterweg. Als derde geen akkerrand is, maar een oude gladiolenakker, langs de Rommelpot. Van al het moois dat daar aangetroffen is, is niets meer over. Dit lijkt erg, maar dit soort levensgemeenschappen bestaan meestal maar kort.
Bloemrijke akkerranden zijn al van ver te herkennen. Ingezaaid met klaprozen en korenbloemen zie of met grote hoeveelheden reukloze kamille trekken ze de aandacht. Staan er ook schijfkamille, reigersbek en akkerviooltje dan kan het wel eens leuk worden. Er kunnen dan niet alleen veel soorten zijn, maar ook grote aantallen dieren. Je denkt dan zomaar: “Het lijkt hier wel de Middellandse Zee.”
Het lijkt er dus op dat de omstandigheden, waaronder wantsen op deze akkers floreren, van korte duur zijn. Het zal niet toevallig zijn dat dit ook geldt voor de akkeronkruiden die er staan. Als je niets doet, verruigt of vergrast de akkerrand.

Wilde planten beter resultaat
Uit verschillende onderzoeken blijkt dat akkerranden of braakliggende akkers het meest waardevol zijn wanneer ze zijn ingezaaid met wilde soorten bloem. Dan kunnen er ook veel hommels en andere wilde bijen leven. Maar ook andere insecten die koolzaad en fruit in de omgeving kunnen bestuiven zijn er dan meer te vinden. Veel onderzoek geeft aan dat de oogst dan beter is dan wanneer alleen honingbijen voor de bestuiving zorgen. Ook lijkt het er op dat sluipwespen en andere bedreigers van schadelijke insecten op gewassen er vanuit deze akkerranden voorzorgen dat de kans dat die schadelijk zijn kleiner is.

Boswachter Erik van der Spek