Dit jaar bestaat Staatsbosbeheer 115 jaar en zoveel jaar zijn we ook actief op Texel. In die tijd is er veel veranderd, ook met het beheer van het bos op Texel. In 1899 was men net een jaar begonnen met de aanplanting van het bos dat we nu De Dennen noemen. Bosaanleg voor de houtproductie was toen één van de manieren waarop het onland of de woeste gronden rendabel werden gemaakt.
In 1895 is men begonnen met de aanleg van boomkwekerijen, het graven van sloten en het maken van bospaden. Niet duidelijk is hoeveel van het duin bebost zou moeten worden. Kort daarvoor had een commissie beschreven hoe de Nederlandse duinen bebost zouden kunnen worden. In dit rapport wordt aangegeven dat er op Texel een bos van ruim 3.300 hectare bos gerealiseerd kon worden. Bijna alle toenmalige duinen (met uitzondering van De Slufter) zouden daarvoor nodig zijn. Of dit ook echt de bedoeling is geweest weten we niet. Wel schrijft Jac.P.Thijsse op een gegeven moment dat er een manteling zou ontstaan, vanaf De Hoorn tot Akiab.

Manteling
Een manteling is een bos langs de binnenduinrand. Op Texel betekent dit de bebossing van de mientgronden: prachtige natte heideterreinen die eerst ontwaterd moesten worden voordat er bomen geplant konden worden. Tegengaan van verstuiving was op Texel dan ook niet een bijkomend doel van de bosaanleg. In eerste instantie zijn bij de bosaanleg vooral dennen gebruikt. Dennen zijn in staat om als pioniers een bosklimaat te scheppen waarin loofbomen kunnen groeien, die hier wat bodem en klimaat thuis horen. Al kort nadat de dennen begonnen te groeien zijn er loofbomen tussen geplant of gezaaid. In veel gevallen was dit wat te snel, maar de boswachters Min, v.d. Craats en Epe zouden niet snel op het idee komen om het bos De Dennen te noemen. Houtproductie werd geleidelijk van hoofddoel nevendoel.

Natuurlijke verjonging
Inmiddels is voor Texel houtproductie ook geen nevendoel meer. Het gaat nu om de natuurwaarde in het bos. Daarbij blijft het bos uiteraard ook van groot belang als recreatiegebied voor Texelaars en Texelbezoekers. Dat is ook reden om het bos niet direct volledig aan de natuur over te laten. Ook zonder beheer blijft het bos bestaan, maar er kan dan een periode komen dat er heel grote oppervlaktes bomen dood gaan. De bomen die in het begin geplant zijn hebben allemaal ongeveer dezelfde leeftijd. Voor de natuur niet erg, maar voor de recreant minder aangenaam. Dat is voor Staatsbosbeheer reden om een gevarieerde natuurlijke verjonging van het bos te stimuleren, door zo nu en dan – met van plek tot plek verschillende intensiteit – te dunnen (bomen weghalen om de blijvers voordeel te geven). Geleidelijk wordt het zo een bos met overwegend loofbomen, maar ook dennen krijgen zo de kans om te verjongen. Zo nu en dan helpt een storm ook om het bos natuurlijker te maken. Na de storm van 28 oktober 2013 waaiden veel bomen scheef. Vaak groeien ze gewoon door en zo geven ze het bos een natuurlijkere structuur. Ook komt er licht op de grond waardoor er nieuwe bomen kunnen ontkiemen.

Boswachter Erik van der Spek