Een van de kortere rondwandelingen op Texel is de Bleekersvalleiwandeling van 2,5 km. De wandeling gaat deels over ruige paden met enkele steilere hellingen. Het ruigste deel kan vermeden worden door daar via het fietspad te lopen. Startpunt is het parkeerterrein bij het Paggapaadje langs de Randweg. Let op, dit is een éénrichtingsweg, dus na de wandeling moet u doorrijden.

Pagga
Het Paggapaadje is het pad waarlangs Kees Gorter (“Pag-ga”, 1830-1909) naar het strand liep vanaf zijn plaggen-hut. Deze hut stond in het deel van De Dennen langs de Paggaweg in de buurt van bankje TX 104 (de nummers op de banken in het Nationaal Park Duinen van Texel kunt u in geval van nood gebruiken om bij alarmering via 112 aan te geven waar u bent). Hij bouwde hier in 1856 zijn woning die in 1917 is afgebroken. Zijn bijnaam komt vermoedelijk van het Franse ‘pagan’ dat heiden betekent, maar het kan ook van pacha komen. Het heideveldje direct ten zuiden van het paadje heet het Gortersvlakkie. Volg de blauwe markering naar links richting de eigenlijke Bleekersvallei. Hier is nooit een bleekerij geweest, die lag oostelijker in het open gebied in het bos. Mogelijk liepen de blekers wel via deze vallei naar het strand. In deze vallei is goed te zien dat zonder begrazing of maaien het duin langzaam in bos verandert.

Meneers Keetennol
Weer linksaf, nu het Alesiapad op. In december 1923 strandde het stoomschip Alesia ter hoogte van de plek waar nu dit pad op het strand komt. Het vele geloop naar de strandingsplek zorgde voor het ontstaan van dit pad. Aan de zuidkant van dit pad ligt de Meneers Keetennol. Waarschijnlijk dankt dit duin zijn naam aan schilder P. van Boxel. Deze meneer weigerde in 1936 dienst toen hij opgeroepen werd voor een herhalingsoefening. Hij was portretschilder in Den Haag. Als vervangende dienst kon hij kiezen tussen werken voor Staatsbosbeheer in Drenthe of op Texel. Op beide plaatsen mocht hij houthakken, maar op Texel kon hij ook kiezen voor het schilderen van duinlandschappen. Een van deze landschappen was de Bleekersvallei. Geschilderd vanaf de Meneers Keetennol. Er werd voor hem een draagbare schaftkeet boven een in het duin gegraven gat geplaatst, van waaruit hij kon werken. De schilderijen zijn gebruikt in het toenmalige museum van Staatsbosbeheer. Ondertussen zijn ze weer op Texel en geven ze een waardevol beeld van verschillende duingebieden bijna 80 jaar geleden. Zulk vergelijkingsmateriaal is even zeldzaam als waardevol.

Randweg
De rondwandeling gaat verder langs De Moud en Dirkswatersnol naar de bosrand. Van beide namen is de herkomst onbekend. De achter gelegen Witte Berg zal wijzen op een periode dat dit duin in verstuiving was. De rondwandeling gaat via een spannend slingerpaadje in de bosrand terug naar het beginpunt. Wilt u een beter pad, dan kunt u doorlopen naar het fietspad en daarlangs teruggaan. De dennen in deze bosrand zijn in 1933 aangeplant, bijna aan het eind van de bosaanleg. Eerder lag de Randweg echt aan de rand van het bos.

Boswachter Erik van der Spek