De bruine kikker is van oudsher de meest voorkomende kikker op Texel. De er veel op lijkende heikikker is veel zeldzamer en laat zich vooral zien in de duinen. Tegenwoordig komt op Texel ook de groene kikker voor, die verspreid over heel Texel te vinden is. De heikikker en de bruine kikker laten zich nu horen en leggen in deze periode hun eieren. De groene kikker volgt later.
De roep van de bruine kikker is vrij zacht en het geluid draagt niet ver. Roepende mannetjes hebben dan ook niet de bekende opgeblazen wangen tijdens het roepen, die de veel luidruchtigere groene kikkers wel hebben. Texel kent nog een andere luidruchtige kwaker, dat is de rugstreeppad. Die is nu ook al te horen.

Bruine kikker of niet?
Bruine kikkers zijn vrij stevig en hebben een stompe snuit. De kleur is variabel: bruin, roodbruin, geelbruin, enz. Maar de naam bruine kikker is dus wel passend. Het is lastig om zeker te weten of het geen heikikker is. De snuit van deze soort is iets spitser, de kleur gemiddeld iets minder bruin. Alleen tijdens de paartijd is het makkelijker. De mannetjes van de heikikker kleuren dan enkele dagen licht- tot felblauw. De rest van het jaar moet je het bij twijfel hebben van de grootte van de graafknobbel op de achterpoot. De graafknobbel van de bruine kikker is veel kleiner dan de helft van de eerste teen en die van de heikikker is ongeveer zo lang als de helft van die teen. Maar voor het vangen, zodat je ze goed kunt bekijken, is een vergunning nodig omdat alle kikkers wettelijk beschermd zijn. Jammer genoeg worden ze regelmatig doodgereden of door huiskatten gedood en thuisgebracht. Dan is natuurlijk wel de knobbel te bekijken zonder dat u ze hoeft te vangen.

Kikkerdril
Bruine kikkers zetten hun eiklompen vanaf maart af. Ze doen dit bij voorkeur in ondiepe oeverzones, die door de zon beschenen worden. Meestal leggen meerdere kikkers hun eieren op dezelfde plek. Zo kan er een grote hoeveelheid dril bij elkaar komen te liggen. Meestal legt een vrouwtje één klomp van 700-4500 eieren en soms nog een tweede klomp. Na twee weken – bij koud weer na een maand – komen de eieren uit. De bekende kikkervisjes eten vooral algen die ze van planten schrapen en worden tot 4,5 cm lang voordat ze in een kikker veranderen. Als kikker zijn ze vleeseter geworden en 1-1,6 cm lang, ze verlaten dan het water. De volwassen kikkers deden dat al eerder. Soms duurt de verandering van kikkervis in kikker langer, de kikkervisjes overwinteren dan in het water en kunnen wel 7 cm lang worden. De eerste winter zijn ze tot 3,5 cm lang, de volgende 5 cm, om uiteindelijk maximaal 11 cm te worden. Ze leven normaal 6-8 jaar. Soms is te zien dat kleine watersalamanders van het kikkerdril snoepen. Het is een leuke ervaring om te zien hoe een eitje via een kikkervisje in een kikker veranderd. Je mag een beetje dril in een aquarium doen om dit proces te volgen, maar zodra ze pootjes hebben moeten ze weer terug in het water waar ze vandaan komen.

Boswachter Erik van der Spek