Misschien wel de meest gebruikte wandelmogelijkheid buiten het broedseizoen is het rondje (3,5 km) langs de Binnen Muy of Muyplas. Een wandeling vanaf het parkeerterrein aan de Muyweg. Via het ’s Hertogenbospad naar de Binnen Muy via het Land van de Muy en het Slag door de Nederlanden. Delen van het pad zijn vaak nat.

Zanddijk
Volg vanaf het parkeerterrein in de Polder Eierland, tot 1835 een uitgestrekte kwelder zoals nu de Boschplaat op Terschelling, in het verlengde van de Muyweg het ’s Hertogenbospad. Het pad heet naar de boerderij met die naam aan de Muyweg. De (Groote) Zanddijk die gepasseerd moet worden, is in 1630 aangelegd om Texel
met Eierland te verbinden om de dijken bij Oosterend te beschermen. In de Zanddijk gaat een beheerpad naar het noorden langs de oude putten van de waterwinning voor het vliegveld Vlijt. Na de oorlog nam de gemeenschap Zuid-Eierland deze putten over en kreeg daarmee als eerste op Texel leidingwater.

Wilgenvlakte
Na het passeren van het Slag door de Nederlanden is ten zuiden van het pad het oerbos in wording van de Wilgenvlakte te zien. Oorspronkelijk heette dit gebied De Vlakte. Maar nadat in 1908 Staatsbosbeheer abrupt stopte met de verdere ontginning in de Nederlanden is deze natte duinvallei geleidelijk in moerasbos veranderd. Dankzij de koeien van Hans Stark die hier voor Staatsbosbeheer grazen, blijven er wat open plekken in dit bos met veel bijzondere planten zoals de vlozegge.

PolitienolBij het verlaten van de vlakte gaat het pad één van de duinen op die na de aanleg van de Zanddijk op het strand ontstonden. De hoge top zuidelijk van het pad heet Politienol: jachtopzichters en vogelwachters gebruikten dit duin als uitkijkpunt. Deze losse duinen zijn in 1855 met stuifdijken aan elkaar verbonden om een
nieuwe polder te maken. Dat lukte uiteindelijk maar ten dele, waardoor we nu van De Slufter kunnen genieten.

Binnen MuyLinksaf langs de rand van de Binnen Muy voert de route
naar het uitkijkpunt over de Muyplas. De Binnen Muy ontstond door de aanleg van een stuifdijk (Muydam) in 1872. De stuifdijk uit 1888 leverde de Buiten Muy op en die van 1925 de Buitenste Muy. De laatste is door de kustafslag weer verdwenen. De Binnen Muy is ondertussen van natte duinvallei veranderd in een duinplas met rietvelden die veranderen in wilgenbos. Wanneer duinen breder worden, stijgt het grondwater in de bestaande duinen. Lange tijd bevond de grootste lepelaarskolonie van Texel zich in De Muy. Nu broedt er nog een klein aantal, omdat De Geul gunstiger is voor lepelaars.

Natuurherstel
Van het uitkijkpunt bij de Muynol op het Muydijkje gaat de wandeling verder over de stuifdijk uit 1855 langs het Land van de Muy. De meeste ontgonnen graslanden heeft Staatsbosbeheer ondertussen laten plaggen om zo planten en dieren van natte duinvalleien weer kansen te geven. De sloot die het gebied ontwaterde om er landbouwgrond van te kunnen maken, is vergraven en ziet er nu weer uit als de kreek zoals die er vroeger lag. Bij het bosje het Oorlogschip steekt u de kreek over en kunt linksaf terug naar het startpunt. De graslanden van het Nieuwe Land aan de andere kant van het pad zijn door Staatsbosbeheer bewaard om ook de landbouwgeschiedenis van het gebied zichtbaar te laten.

Boswachter Erik van der Spek