November is niet direct de maand om je in Nederland in insecten te gaan verdiepen. De meeste soorten
zijn nu in winterrust: als ei, larve, pop of volwassen dier wachten ze in de grond, tussen het strooisel,in een holte, aan een grasspriet, in een schuurtje of onverwarmde zolder op het voorjaar of de zomer. Overigens zijn er ook nu en zelfs bij sneeuw nog wel enkele insectensoorten actief. Toch is er volop insectennieuws. Het kinderboek ‘Spinder’ van Simon van der Geest, over een jongen met een insectenverzameling in een kelder, won de 1e Jan Wolkers Natuurprijs uit een shortlist van
vijf genomineerden. En in november is ‘Erik of het klein insectenboek’ van Godfried Bomans uitverkoren door Nederland Leest en wordt het in groten getale uitgedeeld in de bibliotheek om (samen) te lezen. In het boek gaat het jongetje Erik in zijn droom het schilderij De Wollewei binnen. Hij wordt zo klein als een insect en ontdekt zo in hoeverre zijn biologieboek klopt. De insecten komen
zelfs aan hem vragen hoe ze horen te leven.

Wollewei in bibliotheek
Deze week is een Texelse Wollewei in de bibliotheek in Den Burg te zien. Het Nationaal Park Duinen van Texel geeft hier met medewerking van Staatsbosbeheer een beeld van de insecten die Bomans Erik Pinksterbloem zou zijn tegen gekomen wanneer het schilderij Wollewei een Texels landschap zou zijn geweest. De insecten die Erik tegenkomt, zijn op Texel ook te vinden, zo niet dezelfde soort dan wel een familielid, al geeft Bomans wat dit betreft weinig details. Erik komt meikevers tegen, daarvan zijn alleen verdwaalde exemplaren van Texel bekend, maar de junikever is hier talrijk. Ook de glimworm, een kever, is hier niet te zien. Gelukkig hebben we wel het lichten van de zee, ook al zijn hier geen insecten bij betrokken. Insecten zijn van andere kleine beestjes te onderscheiden doordat volwassen exemplaren zes poten hebben. De spinachtigen, zoals de hooiwagen en echte spinnen hebben acht poten. Andere groepen hebben er soms nog veel meer of juist geen. De Texelse Wollewei is voor Nederland deels bijzonder. Zo is er een loopkevertje dat wel te vinden is op Texel, maar verder in Engeland gezocht moet worden. Een op loogkruid levende wants is in ons land alleen van De Slufter bekend. De Texelse zandbij en de klokjesdikpootbij zijn verder niet in laag Nederland te vinden. Ze
leven hier mogelijk nog steeds nadat 6000 jaar geleden het gebied tussen de Hoge Berg en Drenthe te nat werd voor deze soorten.

Ps: Lees in Het klein insectenboek vooral ook de voorwoorden die ter gelegenheid van de vele herdrukken zijn geschreven. In de versie die wordt uitgedeeld, staat achter elk hoofdstuk een code waarmee via internet zelf stukjes Wollewei te verkennen zijn.

Boswachter Erik van der Spek