De Terschellinger vlag wappert en de deuren staan wagenwijd open. Je voelt je welkom bij de Natuurschuur in Lies!

Binnen kijkt een grote lepelaar, gemaakt van lepels, wakend naar beneden.
Vrijwilliger Barbara zit achter de toonbank. Naast het beantwoorden van vragen, en kennis delen, verkoopt ze boeken, nestkastjes en verrekijkers. Oude, groene broedseizoensborden van Staatsbosbeheer liggen in een bak – zelfs die zijn gewild om mee te nemen. “Misschien moeten we daarvan de prijs nog iets verhogen”, grapt Barbara.
Ze begon vorig jaar als vrijwilliger en ondertussen is ze doordeweeks dagelijks aanwezig. Naast bezoekers ontvangen organiseert het vrijwilligersteam in de zomermaanden activiteiten voor kinderen. “Dan gaan we knutselen, zoals takken versieren. De proef-exemplaren staan buiten op tafel.”
Haar collega Jaap legt aan een bezoeker uit waar hij zonnedauw kan vinden. Jaap weet veel, heel veel.
Barbara: “Ik luister altijd mee als hij aan het woord is, zo leer ik alle dagen bij.”
En als ze hem iets niet kan vragen, staan er talloze boeken en een laptop om het op te zoeken.
Ter uitbreiding van het team zorgde een oproep in de lokale krant voor tien nieuwe gastheren en -vrouwen. Seizoensboswachter Wanda legt uit: “We zochten vrijwilligers die het leuk vinden om mensen te ontmoeten. Kennis van flora en fauna is geen must, hooguit een pre, gastvrijheid vinden we belangrijker. Onlangs hebben we kennis gemaakt met de nieuwe groep en uitleg gegeven over de Natuurschuur en de welkomstwagen op de Noordsvaarder. Ook daar gaan vrijwilligers helpen met het aanspreken van bezoekers en het informeren over het gebied.” Joke was ook bij die bijeenkomst, en vandaag kijkt ze al nieuwsgierig mee hoe het reilt en zeilt in de Natuurschuur. Het valt mij op dat het een komen en gaan is. De Natuurschuur voorziet duidelijk in een behoefte. Terwijl ik de expositie over de Noordsvaarder bekijk, vraagt Jaap of ik koffie wil. Het is drie uur, koffietijd! Boswachter Jan Bunnik voelde dat vast aan, hij ‘waait even aan’ en vertelt meteen een paar sterke verhalen over zijn tijd als vogelwachter op de Boschplaat. Ik kan hier wel een hele dag zitten om verhalen te jutten. Een waardevolle plek, deze Natuurschuur in Lies.

In juli is de Natuurschuur dagelijks ’s middags geopend.

Eilandmeisje is verhalenjutter van Terschelling. Met Staatsbosbeheer jut ze verhalen, omdat we samen geloven in de kracht van verhalen. Dat verbindt ons met een plek: dit eiland, waar de natuur altijd in beweging is.