Broedseizoen bontbekplevieren in voorbereiding
Deze zonnige middag nodigde heel erg uit tot een mooie wandeling over de Noordsvaarder. Nadat ik samen met de hond uit de wind in de zon had gelegen tegen de duintjes op de Spathoek, kwamen er ineens vier kleine vogeltjes voorbij. Bontbekplevieren! Niet geheel toevallig hier, want vanaf begin maart zijn deze duinen de belangrijkste broedplekken van deze vogels. De schelpenstandjes zijn perfect geschikt voor hun onopvallende nest, dat uit niet meer bestaat dan een kuiltje in het zand.
Ze trokken zich niet veel van me aan, door de kijker was te zien dat ze het druk genoeg met elkaar hadden. Ik was duidelijk niet de enige met een voorjaarsgevoel vandaag, want ook bij deze kleine pleviertjes was het voorjaar naar het hoofd gestegen. Mannetjes die elkaar wegjagen en buigend met de vleugeltjes omhoog de vrouwtjes het hof proberen te maken. Zouden ze dit weekend al een koppeltje kunnen vormen?
Waarschijnlijk beginnen de bontbekplevieren ergens in maart met hun eerste broedpogingen. Hopelijk krijgen ze hiervoor voldoende rust, want dat is vaak waar het op de Nederlandse stranden aan ontbreekt. Zelfs op Terschelling. Staatsbosbeheer zoekt daarom al een paar jaar naar de juiste manier om de nesten te beschermen, onder andere met informatiebordjes met de vraag om het broedgebied heen te lopen. Het resultaat valt helaas tegen, dus we zoeken verder. We kunnen met zijn alleen trots zijn dat ons eiland nog plek heeft voor deze vogels, maar we moeten ze in de toekomst wel een handje helpen.
geef een reactie
Maarten
Bordjes werken natuurlijk niet. Veel bezoekers, al dan niet met viervoeter. van natuurgebieden nemen de vrijheid om zich buiten de paden te begeven. Als je ze daarop aanspreekt, en dat heb ik als vogelteller vaak genoeg gedaan, vinden ze dat ze daarop ‘recht’ op hebben; of ze zeggen dat hun hond niks doet (alsof ze daar zicht op hebben). Mijn ervaring is dat mensen en natuur maar beperkt samengaan en als je geen duidelijke grenzen aangeeft dat mensen meestal alles plat gaan walsen en bevuilen. Helaas lijken natuurbeheerders daar de laatste tijd anders over te denken; ze willen gastheer spelen voor iedereen en iedereen te vriend houden; natuurminnende mensen die voorzichtig en bewust met hun omgeving omgaan maar ook mensen die het geen bal interesseert wat voor kwetsbare soorten er voorkomen. Dit kan natuurlijk niet; en uiteindelijk zijn de kwetsbare soorten zoals de bontbek-en strandplevier en Dwergstern er de dupe van. Al jaren dring ik er bij beheerders waarvoor ik inventarisaties doe op aan om natuurlijke barrieres op te werpen of gebieden gewoon met hekken af te sluiten in de broedtijd. Dit gebeurt te weinig. Grondbroeders zullen daardoor op termijn uit die gebieden verdwijnen.
Boswachter Joeri Lamers
Beste Maarten, ik begrijp je punt. Uiteraard is het zo dat als je een gebied afsluit er rust ontstaat voor de natuur. Maar als natuurbeheerder hebben we, zeker op Terschelling, te maken met de bewoners van het gebied en de bezoekers. Afsluiten werkt in die zin dan ook wel averechts. We werken aan de bewustwording, want wie weet er nou eigenlijk dat er vogels op het strand broeden? Overigens is Terschelling naar mijn idee een goed voorbeeld van hoe mensen en natuur behoorlijk goed samengaan. Je mag overal lopen, ook van d paden. We hebben twee afgesloten gebieden in het broedseizoen (Waterplak en Boschplaat). Het gaat op het eiland goed met de tapuit en ook graspiepers en roodborsttapuiten zie je veel. Deze zijn in de vastelandsduinen grotendeels verdwenen door de grote recreatiedruk en predatie. We delen de mening dat bescherming van de strandvogels beter moet en belangrijk is.
Groet,
Joeri Lamers
Staatsbosbeheer
Anne - Ditisanne.nl
Wij waren afgelopen weekend op Terschelling en wilden de Staatsbosbeheer-wandelroute Noordsvaarder lopen. Helaas is de wandeling zó onduidelijk omschreven dat we waarschijnlijk aan het begin al misgelopen zijn. Uiteindelijk kwamen we veel rechtser uit en hebben een uur door moerassig gebied moeten dwalen om de uitweg weer te vinden. Wat een drama, terwijl we ons zo op het stuk strand hadden verheugd!
Ik heb zojuist de route nog eens goed gelezen en hij is echt ontzettend vaag. Er wordt geschreven dat je de weg evenwijdig aan het strand moet nemen….er lopen daar wel vier paden naast elkaar dus blijkbaar hebben we net de verkeerde gekozen!
Terschelling an sich is ons erg goed bevallen maar de wandelingen van Staatsbosbeheer laten we graag voor wat ze zijn want dat was een enorme tegenvaller!
Boswachter Joeri Lamers
Beste Anne,
Wat jammer om te horen dat de route niet duidelijk was. We hebben hier nog niet eerder klachten over gehad, zeker niet met de kaart die erbij wordt geleverd. Het pad evenwijdig aan het Groene strand is eigenlijk niet te missen, er loopt een fietspad en een wandelpad langs het Groene strand. Wat echter wellicht voor verwarring kan zorgen is dat het begin van de Noordsvaarder, recht voor de Walvis, door sommigen als het Groene strand wordt aangeduid. Dat klopt niet, het Groene strand zijn de weilanden die noordwaarts lopen (zie kaart). Voor de rest loopt zo’n 2/3 van de route over het strand.
Overigens moet ik u wel toegeven dat de route naar paal 3 in deze tijd van het jaar behoorlijk nat kan zijn, dat geldt ook voor een deel van knooppuntwandelingen. Onze gemarkeerde routes zijn allemaal jaarrond begaanbaar.
Met vriendelijke groet,
Joeri Lamers
Texel, ringed plovers, curlews and peregrine falcon | Dear Kitty. Some blog
[…] Ringed plovers on Terschelling island: here. […]