Veel mensen blijven in deze maand lekker binnen zitten, zeker wanneer het koud en grauw is buiten. Ik vind dat altijd juist het ultieme moment om de wereld even voor mijzelf te hebben, al krijg je dat gevoel op Terschelling snel. Slenterend op die windstille dag eerder deze week is er van alles te zien; de zeldzame zeewolfsmelk op de jonge duintjes op de Noordsvaarder, groepen rustende scholekster, jonge grijze zeehonden en, jawel, een bult afval.

Hoewel al die troep uit zee natuurlijk over het algemeen een grote ergernis is, zorgde deze bult netten toch wel voor mijn geluksmoment van de dag. Dat begint al wanneer ik het in de verte zie liggen. Want wie weet zit er wel iets bijzonders in….. Al die drijvende spullen brengen vaak zeedieren mee die ver van onze kusten leven. Maar ja, hoe ver? Ik ga dan altijd wat sneller lopen want ik wil er eerder zijn dan mijn hond die er ook altijd zijn plasje over wil doen.

Het lijkt wel alsof iemand het voor me klaargelegd had, midden in een komvormig stuk net liggen een aantal wijde mantels. Om uit te leggen welke schelpen dat zijn verwijs ik altijd naar het logo van Shell, zo’n schelp met een kammetje aan de onderkant. Levend komen ze hier voor de kust amper voor. Verder nog een hoop stinkende joekels van mossels. Maar de echte mooie buit zit vaak diep weggekropen.

Al trekkend aan de wirwar van touw en netten vraag ik me vanalles af. Waarom zijn al die schelpdieren al dood? Hoe lang heeft dit wel niet in zee gedreven? Waar komt het vandaan? De wind was overwegend zuidwest, maar één nacht heeft het flink uit het noordwesten gewaaid. Meestal komen dit soort drijvende zaken dan ook uit iets zuidelijker streken. Aan de hand van de soorten die erin zitten kan je dan afleiden waar ze ongeveer vandaan moeten komen.

Wijde mantels komen ook voor in Zeeland en Noord Frankrijk. Maar ineens zie ik iets bijzonders liggen, slechts 1 centimeter groot. Het is een sleutelgathoren. Een kleine slak in de vorm van een hoedje, met een gat in de top. Die spoelen echt maar heel zelden aan in Nederland! Aan de hand van dit schelpje kan je al veel meer zeggen, die leeft namelijk behoorlijk zuidelijk, Normandië of Bretagne. De gevlamde tapijtschelpen en bonte mantels die verder ook nog uit het net tevoorschijn komen wijzen hier ook op. Het voelt alsof ik een schat heb gevonden, en eigenlijk is dat het voor mij ook. Alles gaat in de rugzak mee naar huis voor in de vitrinekast, waar nog veel meer van dit soort waardevolle zeevondsten in liggen. Er kan altijd nog wel wat bij. Ik zag op Twitter dat iemand een Noordkromp had gevonden op de Koffieboonplaat. Zondag dus maar op de fiets die kant op….. Kan ik meteen even de oesterbank ter hoogte van de Derde duintjes bekijken.