www.boswachtersblog.nl/ Terschelling

Bericht van de vogelwachter, deel 4

23 mei 2014 Boswachter Joeri Lamers in Terschelling

Een bijdrage van vrijwillige vogelwachters Gert Jan Blankena en Masha Cramer.

Al voor de vierde keer zijn we een week te gast als vogelwachter op de uiterste punt van Terschelling: op de ‘Koppen van 28’. Deze keer van 2 tot 9 mei. Voor Veluwse zandhazen zoals wij is dat een hele belevenis!

Bovenop een laag duin is een vogelwachtershut geplaatst, een comfortabele bouwkeet met een gaskomfoortje en een koelkast, maar zonder douche of toilet. Water halen we uit een tank onderaan het duin. Onze taak is vogels te tellen, eventuele nestplaatsen te traceren van kiekendieven en velduilen, de Koffiebonenplaat en de kwelder te bewaken om de rust voor vogels (en zeehonden) te garanderen en voorlichting te geven aan het publiek dat hier komt. Van deze week hebben we van elke dag een impressie gegeven.

Dinsdag 6 mei.

De dag begon heel bijzonder: ik werd wakker van een grote groep brandganzen die met veel lawaai over de keet vlogen. Het was nog nagenoeg donker, dus ik kon ze niet zien. Blijkbaar hadden ze besloten dat het tijd werd naar hun broedgebieden in het Hoge Noorden te vliegen: Noorwegen, Finland en Rusland.

Een verplicht nummer deze week voor ons: het hele stuk strand langs de Cupidopolder tot aan het reddingshuisje afzoeken op strandbroeders zoals bontbekplevier, strandplevier, dwergstern etc. Nu de duintjes van de Cupido nagenoeg zijn verdwenen is er een strandvlakte ontstaan die niet ongeschikt lijkt voor deze vogels. Het zand stuift weg, de schelpen blijven liggen. Precies wat ze nodig hebben. Ook op het strand ontstaan dit soort plekken. Maar helaas… nog niets gevonden. Maar het kan nog, het is nog maar begin mei!

Dagboek boschplaat 4Eenmaal bij het reddingshuisje aangekomen is het nog maar 2,5 km naar de 2e bewakingskeetkeet, je ziet hem liggen in de verte. Gisteren zijn daar de nieuwe collega’s aangekomen. Even kennismaken dus. Maar toen weer die 7 km terug! Daar wordt je wel moe van… Gelukkig was het de lange wandeling wel waard: een grauwe kiekendief! Dat is jaren geleden dat ik die gezien heb!

Terug op de keet een lekker koel biertje genomen; wel verdiend! 14 hele kilometers, waarvan de helft door het mulle zand. Doe nog maar een biertje!

reageren

geef een reactie

i

Mis geen enkel bericht van dit boswachtersblog