Net als de afgelopen twee jaar heeft vrijwillige vogelwachter Gert Jan Blankena een week doorgebracht op de vogelwachterspost bij het Amelandergat. Van iedere dag heeft hij een dagboek bijgehouden. Hierbij deel 3 van 7.

Zondag, 19 mei. Eerste Pinksterdag.

Ons was een mooie dag beloofd: zonnig en wel 20 graden! De dag begon grauw, met een fris briesje uit het noorden. Dat is de hele dag zo gebleven en die 20 graden bleven bij 15 hangen. Later op de dag trok de wind aan tot 5 Beaufort; het voelde allemaal erg koud aan. Al om 9.00 uur stonden er 2 mountainbikers voor de Koffieboonplaat (KBP) druk te overleggen. Omdat ik het idee had dat ze de Boschplaat wilden ronden toch maar even gaan praten. Het viel mee: ze wisten dat zoiets niet mogelijk was. Naar later bleek door ervaring!

Bij de 5e slenk hebben zich veel rotganzen verzameld. Ze zijn erg onrustig en voortdurend vliegen er groepjes op. Voorbereiding op de Grote Oversteek? Rotganzen broeden in West-Siberie, Groenland of nog verder. Ze moeten dus nog even! En ja hoor: om 10.45 stijgt een groep op en vertrekt richting Ameland. Een half uur later vertrekt een veel grotere groep. Vlak voor Ameland klimmen ze hoger en vliegen in noordoostelijke richting weg. Zet ‘m op, jongens! Nieuw!

Als vogelwachter worden we geacht om dienstkleding aan te hebben. Een fraaie polo, een bodywarmer, een fleece en zelfs een jack is beschikbaar. Met in duidelijke letters ‘vrijwilliger Staatsbosbeheer’ op de rug. Edoch: de kleur is niet groen maar bruin. En bruin is nu net niet mijn kleur. Misschien dat het meevalt als ik een zonverbrande kop krijg?

Met het hoogwater van 16.30 tellen we maar liefst 850 eidereenden. Dat zijn dus de beesten die langs de Skandinavische en Russische kusten moeten broeden en Terschelling gebruiken als winterkwartier. Wanneer zouden zij gaan vertrekken? In Skandinavie is het inmiddels toch wel lente geworden? Er zitten hier ook nog zo’n 1100 scholeksters te wachten op vertrek. Al met al is het een rustige dag voor een Pinksterdag. Op de punt komen best veel mensen, maar die lopen niet door naar de KBP waar onze keet staat. Wat betreft mensen, en dus contacten, is het hier een stuk saaier dan op de vorige standplaats: bovenop de stuifdijk. Daar zag je meer mensen en ook meer vogels. Ik ga voorstellen om volgend jaar de keet een kwart slag te draaien zodat je ook in de kwelder kunt kijken. Je houdt dan het noodzakelijke uitzicht op de KBP maar er is ook nog wat te vogelen bij minder weer. Voor een vogelaar wel zo fijn!

Aan het eind van de middag komt er een postduif over, keert om en landt pardoes op het kozijn van het raam. Helemaal in paniek: help me! Een duif met Pinksteren; hoe symbolisch wil je het hebben? Het arme beestje rijst gegeven en water. Tevreden is hij onder de keet gekropen om veilig te overnachten. Het wordt donker. Jacob heeft de laatste restjes rijst gekregen en is voldaan naar zijn lief gevlogen. Tot morgen!