Wie in de bossen van Terschelling eens goed om zich heen kijkt zou bijna denken dat we op het eiland te maken hebben met wilde zwijnen. De volledige bosbodem is zowat omgewoeld. Dat begon zo’n 1,5 maand geleden, tegelijk met de verschijning van duizenden donkere merels op Terschelling. Deze merels komen uit Scandinavië en West-Rusland en brengen de winter bij ons door, terwijl een deel van onze zomervogels wat naar het zuiden trekt. De noorderlingen zijn wat minder mooi van kleur, meestal geheel zwart-bruin met minder opvallend gele snavel. Ook zijn ze wat groter dan “onze” merels. 

Bijna iedere keer dat ik nu door het Hoornerbos loop zie ik tientallen merels tegelijk wegschieten, een omgespitte bodem achterlatend. Collega Carl van Vlieland meldde dat ook op Vlieland hetzelfde aan de hand was. Het grootste deel van de bessen hebben de vogels al opgegeten waardoor ze nu weer overschakelen op allerhande insecten die in de bosbodem leven. Goed voor de beluchting zullen we maar zeggen.

Foto merel: Teus Veldhuizen