Nadat ik gisteren de korte mededeling had geplaatst dat we het dunnen van het Formerumerbos uitstellen, verschenen er o.a. op internet toch wat verbaasde reacties over het hoe en waarom. Daarom hieronder even een inzicht in hoe de werkzaamheden bij een dergelijk bosdunning tot stand komen en welke afwegingen worden gemaakt.

In het beheer van de bossen op Terschelling hebben we een duidelijk toekomstbeeld voor ogen: een gemengd bos met zowel loof- als naaldbomen die dan ook nog eens van verschillende leeftijden zijn. Dit zorgt voor een aantrekkelijk bos dat zichzelf min of meer in stand houdt. Omdat alle bomen in de bossen tegelijk zijn aangeplant is het nodig de bossen zo nu en dan te dunnen. Aan de ene kant zorgt dit voor meer licht op de bosbodem waardoor jonge bomen kunnen gaan groeien, aan de andere kant geven we op deze manier de al aanwezige bomen meer groeiruimte.

Omdat er bij een dunning in één keer veel hout vrijkomt maken we vantevoren een inschatting om hoeveel hout het precies zal gaan (aantal kubieke meters). Met dit aantal gaan we naar een afnemer en maken de afspraak dit hout te leveren. De werkzaamheden worden dan gepland, schepen voor de afvoer worden geregeld etc.

Vervolgens gaan we in het bos alle bomen aangeven die gekapt worden, het blessen. Op Terschelling krijgt loofhout meer ruimte, maar ook erg mooie dikke dennen en rare bomen die beeldbepalend zijn. Anders dan in productiebossen zijn lange en rechte bomen geen aandachtspunt. Na het blessen wordt er nogmaals gekeken hoeveel kuub hout de werkelijk gebleste bomen opleveren. In dit geval was alleen het Hoornerbos al goed voor bijna 2000m3.

Omdat in de uitvoering al rekening is gehouden met een bepaalde hoeveelheid hout (2000-2500m3) is het boswerk en vervoer (bestelde schepen en vrachtwagens) en de tijd die hiervoor nodig is al vastgelegd en gepland. Het Formerumerbos wordt daarom waarschijnlijk een jaar later gedund.