Het is bijna niet te bevatten maar onze eerste maand zit erop. De tijd vliegt terwijl het plaatje van de plaat zich steeds meer gaat ontvouwen. Zagen we bij aankomst een onbekend landschap voor ons uitstrekken met de stuifdijk als leidende vorm, zo herkennen we nu specifieke plekken terug in datzelfde landschap. Plekken die we de afgelopen weken frequent bezochten, waar we bekend mee zijn geraakt en waar we keer op keer van weten te genieten. Als een levende legenda kleuren ze het eiland; de goudgele rug van de stuifdijk, geflankeerd door lappendekens van roest-, geel- en groentinten die zowel de noord als zuidkwelder bedekken, het bleke zand van het noordrif en de Boschplaat, en alom de einder grijs-blauwe nuances van zee en lucht.