Vogelwachters Doortje Dallmeijer en Bart Ebbinge verbleven ruim drie weken op vogeleiland Rottumerplaat voor hun wachtbeurt van dit jaar. Ze losten Harry en Ali af en zijn inmiddels ook zelf weer afgelost. Ze schreven een boeiend verslag over het voorjaar op een vogeleiland.

Laaghangende takken, modderige laarzen, manoeuvreren tussen de bomen: wie houdt niet van een avontuurlijke boswandeling? Voor zo’n spannende wandeltocht hoef je in het Texelse bos niet lang te zoeken, want er zijn veel mooie wandelpaden te vinden. Ik deel de leukste met je! Kom je in het bos langs een pad dat geblokkeerd is met bomen of takken? Dan is het zeker geen officieel pad, deze sluiten we af om verstoring aan kwetsbare soorten te voorkomen. Door de afsluiting te respecteren draag je bij aan het behoud van de biodiversiteit in de Texelse natuur.

In de bossen van het Drents-Friese Wold leeft een bijzondere vogel: de houtsnip. Als steltloper is hij een wat vreemde eend in de bijt. Tijd voor een portret van deze prachtige vogel.

Wat mij opvalt is dat het bos steeds spannender wordt. Het bos was altijd interessant en bracht verassingen, maar lang niet zoveel als nu. Dit komt omdat ik steeds meer leer en daardoor leer zien. Ik vind het prachtig om nu in een bos te lopen en terwijl ik de grond afspeur, aan de kegels kan zien welke naaldboom er om me heen staat. Ik hoef de boom zelf niet eens te zien. Ik loop nu elke week een dag in het bos voor de Gedragscode Bosbeheer en wil graag eens delen wat ik op zo’n dag aan leuke diersporen tegenkom.

Het hele jaar werken natuurmensen, goede boerenburen en boswachters aan het vitaal houden van ons landschap. Maar met al die slachtoffers van onze menselijke activiteiten is het de afgelopen decennia angstvallig stil aan het worden in ons landschap. Zoals Ben Koks schijft in het boekje Vogels wijzen ons de weg: “Wat als de stilte in ons landschap ons niet opvalt, de stilte als de kanaries (grutto’s, kieviten en veldleeuweriken) in onze kolenmijn steeds meer zwijgen.”
In de winter is het wat rustiger op het werk. Ik ga dan op zoek naar die leeuwerik met zijn gele borst en duivelshoorntjes. Wie weet tref ik hem dit jaar wel in mijn eigen werkgebied: Nationaal Park Hollandse Duinen. Want ondanks de vele slachtoffers die wij mensen maken zijn er soorten de nauwelijks schuw zijn en juist in dit jaargetijde ons land bezoeken.

Iedereen die afgelopen week in het bos heeft gelopen is zich vast minstens 1 keer rot geschrokken. Ik kreeg ook een aantal malen de vraag “wat is dat voor bruine vogel die zo onhandig door het bos vliegt?”