Jonge bontbekplevier.

Voordat wij naar het eiland vertrokken, hebben we natuurlijk uitvoerig de vogelwachtrapporten van de afgelopen jaren gelezen. Het rapport van 2019 van Aaldrik en Nicolette was uiteraard de meest recente en daarmee ook een van de belangrijkste documenten om gelezen te hebben. In de aanbevelingen van dit rapport stond een zin: ‘Voor het langer observeren van vogels die niet vanaf de toren te bekijken zijn is een observatietentje eigenlijk onmisbaar.’

Met een tentje dichtbij de vogels zou het broedgedrag goed bestudeerd kunnen worden en kun je voldoende dichtbij komen om ringen af te lezen. Deze aanbeveling werd verder uitgezet naar Staatsbosbeheer en zo geschiedde. Het werd een ruime tent voor twee personen, zonder bodem. Elke kant heeft een opening met een gecamoufleerd gaasje er voor. Ideaal, zou je zeggen, maar zouden de vogels het pikken? Er was namelijk een kleine ‘maar’…  tenten met een zandkleurige camouflage zijn niet te vinden!

Nieuw loofbos op Plaat

De aangeschafte tent had dus de opdruk van een gemiddeld Europees loofbos! Op Rottumerplaat staan wel wat loofbomen, maar een gemiddeld Europees loofbos kan je er door je oogharen nog niet van maken. Dit tentje zou vooral gebruikt gaan worden op plekken waar een imitatie van strandzand beter tot zijn recht zou komen. De eerste poging werd dus al meteen een ‘proef op de som’. Eigenlijk ging alles meteen goed. Vogels zijn natuurlijk eerst wat huiverig voor zo’n donkere struik die ineens om de hoek komt , maar sneller dan we hadden verwacht accepteerden ze het tentje in hun omgeving.

Nou moeten we natuurlijk ook de strategie uitleggen, die simpel doch elegant is. Op een rustige plek zetten we het tentje op, twee tentstokken houden het plafond goed strak. We stappen er dan beiden in en omdat er geen bodem in zit kunnen we hem iets opillen. Bram (1.88 m) voorop als navigator, Christian (1.97 m) achter voor het tilwerk. Zo lopen we dan, als een vierkant loofbosje over het duin, wad en kwelder. Voetje voor voetje uiteraard, we willen vogels de tijd geven om aan deze verschijning te wennen. Af en toe staan we even stil, geven de vogels wat tijd om tot rust te komen voordat we weer voetje voor voetje verder gaan. Soms is het jammer dat we hier niemand hebben die dit schouwspel van buitenaf kan aanschouwen.

Dwergstern uit Denemarken

Daar zit je dan, op enkele meters van een kolonie dwergstern, noordse stern of visdief. De vogels tolereren het volledig, komen tot rust en gaan door met hun dagelijkse beslommeringen. Het geeft ons de tijd om rustig alle vogels te tellen, te kijken welke nesten precies bezet zijn en hoeveel eieren/jongen er aanwezig zijn. Om vogelringen af te lezen is het zelfs zeer ideaal, we kunnen zo dichtbij komen dat we al meerdere metalen ringen hebben kunnen aflezen. Verrassing was bijvoorbeeld een dwergstern uit Denemarken!

Wat ook een grote verrassing was, was de agressiviteit van de sterns. Jonge sterns, slechts enkele dagen oud, moeten het vaak ontgelden als ze even door het territorium van de buurman lopen. Met felle uithalen laten de omringende sterns merken niet gediend te zijn van de aanwezigheid van andermans kuiken. Het gaat er soms fel aan toe. Nog een leuke observatie is dat we onze eerdere inschatting van twee broedparen bontbekplevier moeten heroverwegen, het blijken er toch vier te zijn.

Als onze opschrijfboekjes vol zitten en het werk gedaan is, vertrekken we weer. Voetje voor voetje. Een Benny Hill-muziekje bij een versneld filmpje hiervan zou niet misstaan.

Bram Ubels & Christian Brinkman