Jonge spreeuwen in het tuinbadje.

Rottumerplaat mag dan te boek staan als een onbewoond eiland, niet eerder waren wij omringd door zó veel leven. Overal krioelt het. Op het strand springen de strandvlooien massaal voor je voeten uit en op het wad kruipen ontelbare hoeveelheden minuscule krabbetjes weg in de modder.
Op 15 juni werd het eiland ineens overspoeld met terrasjeskommazweefvliegen en nog heel veel meer koolmotjes, een micro-nachtvlinder uit het zuiden. Beide soorten trekken en zijn op de wind naar het eiland gekomen. Vele miljoenen moeten het er geweest zijn. Inmiddels zijn ze bijna allemaal weer vertrokken.

Territorium

Met de voedselvoorziening voor vogels zit het dus wel goed op Rottumerplaat. En dat moet ook wel, want er zitten hier onwaarschijnlijk hoge dichtheden aan vogels. Als je met zoveel leven om je heen op een eiland zit, bouw je er een band mee op. Dat kan niet anders. Je ziet de jonge sterns en meeuwen voor je neus opgroeien. Maar dat die band niet wederzijds is, wordt telkens weer pijnlijk duidelijk als we tijdens een inventarisatie iets te dicht langs een kolonie lopen. Luidkeels worden we uitgescholden en zelfs letterlijk ondergekakt. En geef ze eens ongelijk; op een onbewoond eiland horen natuurlijk ook eigenlijk geen mensen thuis. We vergeven ze het. Wij zitten nu in hun territorium en niet andersom. Wij hebben ons aan te passen, hier is de natuur de baas.

Nieuwe huisgenoot

Het moge dus duidelijk zijn dat de meeste vogels onze aanwezigheid niet op prijs stellen. Op ééntje na dan. Sinds drie dagen zit er een postduif rond de behuizing. Hij is er niet weg te slaan. Geen wonder, want bij ons vindt hij zoet water en graan. Sinds gisteren hebben we hem niet meer gevoerd, zodat hij terug kan naar waar hij vandaan komt. Maar hij is vastberaden te blijven. En brutaal! Gisteravond klonk er gestommel uit de keuken. Een indringer? Jazeker! Daar zat de postduif op het aanrecht, via het op een kier staande raam naar binnen gevlogen.

Zeldzaam bezoek

We krijgen overigens vaker bezoek van duiven: bijna dagelijks zien we wel houtduiven, drie keer kwam er een Turkse tortel in de tuin en op 22 juni werden we zeer aangenaam verrast door een koerende zomertortel naast het huis! Tegenwoordig een echte zeldzaamheid. Doordat zowel in de broedgebieden als in de overwinteringsgebieden het areaal en de kwaliteit van zijn habitat achteruitgaat, en ze beschoten worden tijdens hun trek in Zuid-Europa, is deze schitterende duivensoort erg bedreigd. Een waarneming om te koesteren dus. Het kon wel eens onze enige van het jaar zijn…

Noot van de redactie: Vogelbescherming Nederland zet zich met Operatie Zomertortel in voor de bescherming van de zomertortel.

Vogeltrek

De volgende dag is de zomertortel gevlogen. Een late doortrekker van de voorjaarstrek. De voorjaarstrek is bijna op zijn einde, maar de afgelopen dagen zagen we nog telkens mooie losse groepjes gierzwaluwen strak naar het oosten over de Stuifdijk scheren. Deze vogels zijn nog op weg naar noordelijker gelegen broedgebieden waar het voorjaar een heel stuk later op gang komt. Aan de andere kant komen de eerste ‘najaarstrekkers’ alweer terug uit de broedgebieden. We hebben in de afgelopen week de eerste witgatten, groenpootruiters en bosruiters alweer naar het zuiden zien vliegen. Deze soorten broeden in Noord-Scandinavië, hebben een kort broedseizoen achter de rug en zijn alweer op weg naar hun overwinteringsgebieden. De voor- en najaarstrek overlapt en we zijn daar nu heel mooi getuige van.

Bram Ubels & Christian Brinkman