In de vroege middag van 3 mei j.l. werd tijdens een inspectieronde over de stranden van Rottumeroog op het Noordzeestrand tijdens laag water een vers spoor van een ree aangetroffen. Dat was natuurlijk een vreemde gewaarwording, want op Rottum leven geen reeën en de enige prenten van zoogdieren die je op de eilanden tegen zult komen zijn (naast meestal onze eigen voetstappen) die van konijnen.

Het merkwaardige was dat dit reeënspoor vanaf de Noordzee naar de duinenrij liep. Zou het uit de richting van het Duitse eiland Borkum kunnen zijn gekomen? De opwinding was groot toen er later op de dag vanuit de woning op de oostelijke wash-over een reebok werd opgemerkt. Ter plaatse veroorzaakte een buizerd paniek in de meeuwenkolonie en waarschijnlijk werd de rustende reebok ook nerveus van dit tumult, sloeg op de vlucht en verdween in het hoge gras van de oostelijke stuifduinen. Rond half tien ‘s avonds kwam het dier weer te voorschijn, rustig grazend in de oostkwelder. Het werd te donker om het dier verder te kunnen blijven volgen. We hoopten er het beste van.

De volgende dag werd er op het wad op ongeveer een kilometer ten zuidwesten van Rottumeroog een dode en nogal magere reebok gevonden. Op de oostpunt werden daarop nog diverse sporen van de reebok aangetroffen. Zowel heen als terug naar de zee. Blijkbaar heeft het dier uiteindelijk toch een verkeerde keuze gemaakt.

Dit was niet de eerste keer dat een ree de oversteek naar Rottumeroog heeft gemaakt. Het boek “Fauna van Rottum” (M. Zekhuis & N. de Vries, 2012) geeft een overzicht van de hier eerder gerapporteerde gevallen. Waarnemingen van een enkel exemplaar zijn bekend uit 1988, 2002 en 2008. In 2002 betrof het enkel een waarneming van prenten. Op Rottumerplaat zijn met ongeveer dezelfde regelmaat reeën waargenomen.

Alle van de waargenomen dieren waren reebokken; vermoedelijk jonge mannetjes die zwemmend een ander leefgebied zoeken. Sinds het ree in Groningen weer talrijk is, zal ook het aantal dieren dat de oversteek waagt zijn toegenomen.

Met enige regelmaat spoelen er ook dode reeën aan. Dat we slechts vijf dagen na het korte verblijf van de reebok (op 9 mei) het verse karkas van een volwassen reegeit aantroffen op het Noordzeestrand vonden we toch heel opmerkelijk. Waar dit dier vandaan is gekomen blijft ook onduidelijk, maar het lijkt ons niet onwaarschijnlijk dat het eerder in een afwateringskanaal terecht is gekomen en zo uiteindelijk de Noordzee heeft bereikt.

Hoe lang een ree het kan uithouden op Rottumeroog is onduidelijk. Het eiland heeft de soort waarschijnlijk weinig te bieden. Immers, op Rottumeroog is er geen open zoet water te vinden en de vegetatie in het gebied zal waarschijnlijk te schraal zijn om een uitgeputte reebok er snel bovenop te helpen. Waarschijnlijk is dit de reden dat van de reeën die Rottum levend weten te bereiken, het deel dat in leven blijft de reis weer snel hervat.

Op hun beurt hebben de reeën zelf de eilanden wel degelijk iets te bieden. Om goed in de gaten te kunnen houden hoe de natuur de karkassen van beide dieren benut hebben we deze zo verplaatst dat we er vanuit de woning goed zicht op hebben.

Tot op heden hebben er enkel grote mantelmeeuwen van gegeten. En daar zijn we blij mee, want van deze heel schuwe en ‘gevoelige’ rode lijst-soort (waarvan er slechts 50-55 paren in Nederland broeden) nestelen er maarliefst 5-6 paar op Rottum. Grote mantelmeeuwen zijn de gieren van het wad en met hun indrukwekkende postuur claimen zij elk aangespoeld karkas. Elke andere vogel doet een stap opzij als zo’n gigant nadert. Op dit moment zien we ze vooral van dode zeehonden eten, maar reerug wordt dus ook niet versmaad.

Als de meeuwen er even niet zijn, zien kauwtjes hun kans schoon om hun nesten nog even goed te voeren met een laag vers reeënhaar en heeft de tapuit (voor ‘ie z’n reis naar zijn zomerverblijf hervat) nog een mooie uitkijkpost met genoeg voedsel in de vorm van allerlei nog ongedetermineerde aasvliegen. Dood doet leven, vooral op Rottum.

Tim en Henk