Sinds drie weken verblijven Tim van Nus en Henk Mellema als vogelwachters op Rottumeroog. In deze eerste blog stellen zij zich voor.

“We staan hier in onze lieslaarzen in het zand van Rottumeroog. Samen gaan we op dit afgelegen Waddeneilandje voor Staatsbosbeheer een lente en zomer lang de functie van vogelwachter vervullen. We kennen elkaar al geruime tijd uit het veld en met deze functie begeven we ons ook op bekend terrein, omdat we deze taak twee jaar geleden samen al eens op ons namen. De opstart van het huidige seizoen verliep daarom voorspoedig en de komende vier maanden kunt u van ons een regelmatige bijdrage aan dit weblog verwachten.”

“De afgelopen twee weken is hier al veel werk verzet. Zo hebben we diverse vogeltellingen verricht, de stranden ontdaan van de ergste vervuiling (waaronder enkele met olie gevulde jerrycans) en is er een hoop administratie gedaan, want hoe meer we zien, hoe meer er geregistreerd moet worden. De eerste overtreding heeft zich ook al voorgedaan, in de vorm van een te laag overvliegend vliegtuig waarvan het kenteken inmiddels bij ons bekend is. Gelukkig was de verstoring ditmaal gering.

Van routine zal deze zomer echter weinig sprake zijn. Op Rottumeroog is geen dag hetzelfde en ook de verschillen met de eerste weken van ons eerdere verblijf zijn groot. In dit bericht beschrijven we de opvallendste verschillen en veranderingen die we de afgelopen weken hebben opgemerkt.

Terwijl de koudste maart van de afgelopen kwart eeuw ons land in haar greep hield, heeft de aanhoudende straffe oostenwind het Noordzeestrand van Rottumeroog in korte tijd veranderd in een kleine woestijn. Tonnen zand zijn er door de wind neergelegd in de vorm van sikkelvormige duinen, ‘barchanen’ genaamd.

Er is een prachtig nieuw landschap ontstaan, maar een strandwandeling wordt zo wel een zware onderneming. Nu de wind is gedraaid lijkt het zand weer snel te worden weggeblazen.

Interessant was het ook de recente wash-over te bekijken. Deze uit het voorjaar van 2012 stammende ‘overspoeling’ vanuit de Noordzee kreeg al eerder aandacht in de media en op dit weblog. Door het wegslaan van een groot stuk van de noordelijke stuifdijk tijdens deze wash-over is ons

uitzicht op de Noordzee aanzienlijk vergroot. Tegelijk zien we aan de zuid- en oostzijde een opvallende verdere uitbreiding van de vegetatie. Het eiland verschuift en heeft de vaart er goed in zitten.De afgelopen ‘Siberische lente’ zal ook een grote invloed hebben gehad op de vogels. Bij de opstart troffen we hier nog een winters tafereel aan, met groepen Fraters en Sneeuwgorzen. Tegen het einde van de eerste week van april ontstond er massale vogeltrek boven Rottum. Eerst waren het vooral veel Eiders en meeuwen, maar al snel verlieten ook de meeste Brandganzen ons land en hiervan zagen we dan ook een fors aantal langskomen.

Tijdens de tweede week van april kwam ook de zangvogeltrek goed op gang en was het rond de woning druk met vooral Roodborstjes. Bij het afsluiten van elke deur konden we steeds maar beter even kijken of er niet ergens nog eentje binnen zat. De eerste Boerenzwaluw waarneming valt dit jaar zes dagen later dan die van 2011, maar onze eerste vogel vloog wel gelijk de schuur in op zoek naar een aanstaande nestplaats.

Inmiddels hebben we op Rottumeroog ook de eerste nesten gevonden van de Grauwe ganzen. Gezien de legselgrootte (twee met zes en één met vijf eieren) werden ze al een tijdje bebroed en met zo’n donsdekbed zal het geen probleem zijn geweest de eieren warm te houden.

Grauwe ganzenei-legsel op de oostelijke wash-over

Van de twee paren die het Zuiderduin voorheen telde, ontbreekt nog ieder spoor (al vermoeden we een verhuizing naar Rottumeroog). Ondanks de kou zat ook een deel van de Aalscholvers van het Zuiderduin dit jaar al vroeg op hun nesten, maar de Lepelaars komen pas laat aan en lijken nog lang niet op volledige sterkte te zijn. Opvallend genoeg zijn we nog geen nesten van Eiders tegengekomen. De eiders lijken dit jaar veel later het broedgebied te bezetten.Bijkomend voordeel is dat we hierdoor iets langer het veld in kunnen, maar zodra we een eerste eidernest aantreffen betreden wij de begroeide delen van de eilanden niet meer (met uitzondering van de lagere kwelderdelen en de stranden). Zodoende wordt de rust hier gewaarborgd voor deze en een groot aantal andere kwetsbare soorten. Dit zal ook de komende maanden weer onze voornaamste taak zijn en we verwachten dat hier weer iedere dag wat te beleven zal zijn.

Te veel om hier allemaal te melden, maar van de meest bijzondere zaken houden we je graag op de hoogte. Tot een volgend bericht!”

Henk en Tim