“Vogelwachter zijn op Rottumerplaat is voor ons, Doortje Dallmeijer en Bart Ebbinge, een nieuwe ervaring. Het doet ons sterk denken aan een expeditie naar het poolgebied. Veel eten in één keer inslaan en naar je basiskamp brengen. Ditmaal niet met een helikopter, maar met ms. Harder vanuit de Eemshaven. Een aantal maanden midden in de natuur, afgesloten van de wereld, geen winkels, stoplichten of andere afleiding dan een steeds veranderende natuur om je heen.

We zijn nu vanaf Pasen drie weken op Rottumerplaat, en veranderen doet het: door het koude en late voorjaar eerst alleen maar een bruin verdorde plantenwereld, maar nu begint er hier en daar een zweem groen door te komen. Ook de trekvogels brengen elke dag nieuwe verassingen: eerst waren hier nog tientallen Strandleeuweriken, maar die zijn nu vrijwel allemaal verdwenen naar het noorden. Ineens krioelt het om het huis van de Roodborstjes en Winterkoningen. Ook allerlei lijsters (Merels, Kramsvogels, Koperwieken, Zanglijsters en Grote Lijsters) trekken massaal langs. Tijdens hun korte verblijf hier hebben vooral Zanglijsters het op slakken voorzien. De tegels rondom het gebouw liggen vol met stukgeslagen slakkenhuisjes. Sinds een paar dagen ook Zwarte Roodstaarten en Zwartkoptuinfluiters. Je komt ogen tekort. De eerste week zagen we van de Merel alleen mannetjes voorbij komen, maar nu ook de dames.

Spectaculair was de houtsnippeninvasie. Zondagochtend 7 april waren ze er ineens. De oostenwind was zaterdagnacht gaan liggen. De volgende ochtend joegen twee onvolwassen of vrouwtjes Blauwe Kiekendieven boven de bossages rondom het huis. Vast op jacht naar vermoeide trekvogels, die zich in de bosjes verschuilen, dachten we. Toen we langs de stuifdijk liepen vloog er ineens een Houtsnip op. Even later weer één. We hadden nog geen kilometer gelopen of er waren al dertig Houtsnippen voor onze voeten opgevlogen. Toen we terugliepen naar het huis vonden we de veren van een pas geplukte Houtsnip. Waarschijnlijk had één van de kiekendieven hem te pakken gehad. Later vonden we langs de stuifdijk nog drie plukresten van Houtsnippen die het niet overleefd hadden.

Maandag 15 april zagen we onze eerste Boerenzwaluwen, maar ook de lokale broedvogels laten merken dat het lente aan het worden is. De Zilvermeeuwen zijn actief hun territoria aan het verdedigen en de meeste Grauwe Ganzen hebben zelfs al eieren. Eidereenden worden rondom het eiland steeds talrijker. Voortdurend horen we om ons heen het gekoer van de woerden met als antwoord het kok-kok-kok van de vrouwtjes. Het zal niet lang duren voordat ook zij gaan leggen. En de Lepelaars zijn terug uit Afrika. De eerste zagen we op woensdag 3 april en op 16 april zaten er al zeker veertig in de kolonie bijelkaar.

Ondertussen zitten hier nog steeds arctische broedvogels zoals Rotganzen, Drieteenstrandlopers en Bonte Strandlopers, die nog een lange reis voor de boeg hebben, en daarvoor in het Waddengebied komen opvetten. De meeste Rosse Grutto’s en Kanoetstrandlopers, die ook naar het hoge noorden moeten, zijn nog niet eens hier. Zo laat is dit voorjaar.

Het is een voorrecht hier in dit prachtige reservaat van Staatsbosbeheer van dichtbij getuige te mogen zijn.”

Bart en Doortje