De groep zit nog heerlijk te lunchen als ik bij het Buitencentrum aankom. Zij hebben elkaar leren kennen en een ochtend vol informatie over hun nieuwe werkgever gehad. Ik vul vaker het programma na de lunch en dat vergt een extra vaardigheid. Mijn gasten hebben een hoofd vol indrukken en een buik vol lekkers. Krijg ze dan maar eens in beweging en bij de les.

In de jaren die ik als boswachter werk heb ik heel wat -na de lunch- programma’s gedraaid. Eerlijk gezegd probeer ik mezelf altijd eerder in een programma te wurmen, maar soms is het niet anders. Vooral een presentatie na de middag is een uitdaging.

Zo werd ik eens voor een lezing gevraagd door een Rotaryclub. De lezing mocht gaan over natuur in het algemeen, maar zeker ook over de maatschappelijke vraagstukken die er zijn. Ik startte mijn presentatie met prachtige foto’s van heidelandschappen, schaapskuddes, vogels, bloemen en meer. Toen ik aangekomen was bij het, altijd fel bediscussieerde, onderwerp ‘wat moeten we met de wolf in Nederland’ bleef het opvallend stil. Geheel in beslag genomen door mijn eigen relaas probeerde ik er nog één in te gooien ‘moet natuur gratis blijven of bent u bereid hiervoor te betalen’. Nog geen reactie. Net op het moment dat ik wilde roepen ‘wel of geen jacht’ zag ik dat de eerste rij héél diep na zat te denken en de tweede rij de binnenkant van hun ogenleden bekeek …

Gelukkig gaat het deze keer om een excursie, lekker buiten in de natuur. We beginnen met een wandeling naar het uitzichtpunt. We lopen onder eikentakken door die zwaar zijn van de vele eikels. Ook in de kastanjebomen hangen felgroene bolsters. Het bos maakt zich op voor de herfst. Na warme dagen is het nu een stuk koeler en vochtig. De aarde ruikt anders en het mos onder de bomen veert op.

Het begint zelfs zachtjes te regenen. Niemand die het stoort. We zijn allemaal weer fit en energiek, benieuwd wat de wandeling ons gaat brengen. Op het uitzichtpunt begin ik met mijn verhaal. We lopen al slingerend tussen vossenbes en eikenstoven naar beneden.  Er ontstaat een mooi gesprek, waarin er vragen worden gesteld en ervaringen worden gedeeld. Over het feit dat we ondertussen nat geregend zijn wordt niet geklaagd. Men ziet het als een soort inburgering denk ik; de deelnemers staan namelijk allemaal aan het begin van een carrière bij Staatsbosbeheer.

En wat die presentaties na de lunch betreft….misschien moet ik de foto van de schaapskudde eruit halen.